تنظيم افزايش بيان ژن هاي درگير در پويايي ميتوكندريايي بافت بيضه (PGC1-α و OPA1) در رت-هاي مدل آزواسپرمي در مداخلات مبتني بر ليزر و فعاليت جسماني

مقدمه: مكانيسم‌هاي مولكولي زيربنايي و تأثير ورزش بدني بر آزواسپرمي به خوبي شناخته نشده است. هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر سلول درماني، ليزر و فعاليت بر بيان ژن‌هاي درگير در بيوژنز ميتوكندريايي در رت‌هاي مدل آزواسپرمي مي‌باشد. مواد و روش: 40 سر رت 8 هفته‌اي به‌صورت تصادفي انتخاب، و سپس مدل آزواسپرمي با داروي بوسولفان با دوز 40 ميلي‌گرم القاء و پس از گذشت يك‌ماه در هر گروه رت‌ها به گروه‌هاي 1) كنترل سالم، 2) بيمار، 3) شم، 4) بيمار+ليزر، 5) بيمار+فعاليت، 6) بيمار+سلول، 7) بيمار+ ليزر+فعاليت و 8) بيمار+سلول+تمرين تقسيم بندي شدند. يك‌ماه بعد از ايجاد مدل يك‌بار سلول‌هاي بنيادي به‌صورت پيوند در ناحيه مجران دفران به ميزان يك ميليون سلول براي هر رت‌ پيوندزده شد، پس از گذشت يك هفته از پيوند سلول، ليزر با طول موج 632.8 نانومتر و توان 10 ميلي‌وات و انرژي 3 ژول به‌صورت سه تكرار در كل دوره مطالعه با فاصله هر هفته يك‌بار اعمال شد و پس از بهبود زخم ناحيه پيوند سلولي بر روي شكم، به‌صورت روزانه 30 دقيقه، 5 روز در هفته و به‌مدت 8 هفته تمرينات شنا اجرا نمودند. يافته‌ها: القاي مدل آزواسپرمي بيان ژن PGC1-α را كاهش و بيان ژن OPA1 را افزايش داد، كه اجراي هر كدام از روش هاي مداخله‌اي ليزر، تمرين، ليزر-فعاليت و سلول-فعاليت اين تغييرات رو معكوس نمودند. نتيجه‌گيري: بهترين تغييرات در گروه تمرين+ليزر مشاهده شد. لذا مي‌توان گفت در رت‌هاي مدل آزواسپرمي استفاده هم زمان از روش‌هاي مداخله‌‌اي فعاليت و ليزردرماني داراي بهترين اثربخشي است.