تعيين اثربخشي آموزش سرسختي روان‌شناختي بر كيفيت زندگي و اضطراب فراگير دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطهٔ اول

زمينه و هدف: اضطراب فراگير از اختلالات اضطرابي بسيار شايع مشاهده‌شده در جمعيت عمومي و مراكز باليني است كه كيفيت زندگي آن‌ها را تحت‌تأثير قرار مي‌دهد؛ بنابراين هدف مطالعهٔ حاضر تعيين اثربخشي آموزش سرسختي روان‌شناختي بر كيفيت زندگي و اضطراب فراگير دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطهٔ اول بود.روش‌بررسي: طرح پژوهش نيمه‌آزمايشي از نوع پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعهٔ آماري را تمامي دانش‌آموزان دختر متوسطهٔ اول شهر سرايان در سال تحصيلي ۱۳۹۹-۱۳۹۸ تشكيل دادند. سي دانش‌آموز مبتلا به اختلال اضطراب فراگير واجد شرايط داوطلب به‌صورت دردسترس انتخاب شدند و به‌طور تصادفي در دو گروه آزمايش (پانزده نفر) و گواه (پانزده نفر) تخصيص يافتند. گروه آزمايش به‌مدت هشت جلسهٔ هفتگي، آموزش سرسختي روان‌شناختي مدي (۲۰۰۸) را دريافت كرد؛ اما براي گروه گواه هيچ آموزشي ارائه نشد. مقياس كوتاه كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني (۲۰۰۰) و مقياس اضطراب فراگير (اسپيتزر و همكاران، ۱۹۹۲) توسط همهٔ آزمودني‌ها در مراحل پيش‌آزمون و پس‌آزمون تكميل شد. تجزيه‌وتحليل داده‌هاي پژوهش با نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۴ و تحليل كوواريانس چندمتغيره در سطح معنا‌داري۰٫۰۵=α صورت گرفت.يافته‌ها: نتايج نشان داد، پس از تعديل نمرات پس‌آزمون بر نمرات پيش‌آزمون ميانگين نمرات كيفيت زندگي گروه آزمايش درمقايسه با گروه گواه به‌طور معنا‌داري افزايش پيدا كرده است (۰٫۰۰۱ p)؛ همچنين ميانگين نمرات اضطراب فراگير به‌طور معنا‌داري كاهش يافته است (۰٫۰۰۱ p).نتيجه‌گيري: براساس نتايج پژوهش، آموزش سرسختي روان‌شناختي بر افزايش كيفيت زندگي و كاهش اضطراب فراگير دانش‌آموزان مؤثر است؛ بنابراين توصيه مي‌شود، به آموزش سرسختي روان‌شناختي به‌عنوان درمان مكمل و همراه با مهارت‌هاي زندگي در قالب كارگاه‌هاي آموزشي براي دانش‌آموزان بهنجار پرداخته شود.