مقايسهٔ اثربخشي زوج‌درماني مبتني‌بر نظريهٔ انتخاب با روان‌درماني معنوي مبتني‌بر بخشش بر اميد به زندگي زنان درمعرض طلاق

زمينه و هدف: افزايش طلاق و نارضايتي زناشويي سبب شده است تا ميزان گرايش به‌سمت طلاق روند افزايشي پيدا كند. پژوهش حاضر به‌منظور مقايسهٔ اثربخشي زوج‌درماني مبتني‌بر نظريهٔ انتخاب با روان‌درماني معنوي مبتني‌بر بخشش بر اميد به زندگي زنان درمعرض طلاق انجام شد. روش‌بررسي: روش اين پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه و با دو مرحله پيگيري (يك‌ماهه و سه‌ماهه) بود. جامعهٔ آماري پژوهش را تمامي زناني تشكيل دادند كه در بازهٔ زماني بهار سال ۱۴۰۰ به شوراي حل اختلاف شهرستان مريوان ارجاع داده شدند. از بين اين زوجين شصت زن واجد شرايط داوطلب به‌صورت دردسترس وارد مطالعه شدند و به‌طور تصادفي در دو گروه آزمايشي (زوج‌درماني مبتني‌بر نظريهٔ انتخاب و روان‌درماني معنوي مبتني‌بر بخشش) و يك گروه گواه قرار گرفتند (هر گروه بيست نفر). زوجين هر دو گروه در چهار مرحلهٔ سنجش مذكور به پرسش‌نامه‌ٔ اميد به زندگي (اسنايدر و همكاران، ۱۹۹۱) پاسخ دادند. تحليل داده‌ها با آزمون‌هاي‌ كاي‌دو، تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر و تعقيبي بونفروني در سطح معناداري ۰٫۰۵ در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۳ صورت گرفت. يافته‌ها: ميانگين نمرات متغير اميد به زندگي در گروه زوج‌درماني مبتني‌بر نظريهٔ انتخاب و گروه روان‌درماني معنوي مبتني‌بر بخشش به‌طور معناداري بيشتر از گروه گواه به‌دست آمد (۰٫۰۰۱ p). ميانگين نمرات اميد به زندگي در گروه زوج‌درماني مبتني‌بر نظريهٔ انتخاب به‌طور معناداري بيشتر از گروه روان‌درماني معنوي مبتني‌بر بخشش بود (۰٫۰۰۱ p). در دو گروه آزمايش، تفاوت معناداري در ميانگين نمرات اميد به زندگي بين مراحل پيش‌آزمون و پس‌آزمون، بين مراحل پيش‌آزمون با پيگيري يك‌ماهه و پيگيري سه‌ماهه، بين مراحل پس‌آزمون با پيگيري يك‌ماهه و پيگيري سه‌ماهه و بين مراحل پيگيري يك‌ماهه با پيگيري سه‌ماهه مشاهده شد (۰٫۰۵ p).  نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي پژوهش نتيجه گرفته مي‌شود كه زوج‌درماني مبتني‌بر نظريهٔ انتخاب درمقايسه با روان‌درماني معنوي مبتني‌بر بخشش در افزايش اميد به زندگي زنان درمعرض طلاق تأثير بيشتري دارد.