اثربخشي درمان شناختي‌رفتاري بر عزت‌نفس و خودكارآمدي عاطفي دانشجويان دختر داراي سابقهٔ شكست عاطفي

زمينه و هدف: نشانگان ضربهٔ عشق شامل مجموعهٔ نشانه‌ها و علائم شديدي بوده كه با برهم‌خوردن رابطهٔ عاشقانه ظهور مي‌كند و كاهش عزت‌نفس و خودكارآمدي ازجملهٔ اين نشانه‌ها است؛ بنابراين هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي درمان شناختي‌رفتاري بر عزت‌نفس و خودكارآمدي عاطفي دانشجويان دختر با سابقهٔ شكست عاطفي بود.روش‌بررسي: پژوهش حاضر از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون و پيگيري با گروه گواه بود. به‌منظور اجراي پژوهش، از پرسشنامه‌هاي عزت‌نفس روزنبرگ (۱۹۶۵) و خودكارآمدي عاطفي كرك و همكاران (۲۰۰۸) استفاده شد. سپس آزمودني‌هاي گروه آزمايش به‌مدت هشت جلسهٔ دوساعته به‌صورت هفتگي تحت مداخلهٔ درمان شناختي‌رفتاري قرار گرفتند؛ ولي گروه گواه هيچ‌گونه مداخله‌اي دريافت نكرد. پرسشنامه‌هاي مذكور در مرحلهٔ پيش‌آزمون و در مرحلهٔ بعد از اتمام دورهٔ درمان شناختي‌رفتاري و سه ماه بعد از آخرين جلسهٔ درماني تكميل شدند. براي تجزيه‌وتحليل يافته‌هاي تحقيق از آزمون تي‌مستقل و آزمون آماري آناليز واريانس با اندازه‌گيري مكرر و نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۳ در سطح معنا‌داري ۰٫۰۵ استفاده شد.يافته‌ها: نتايج آزمون آناليز واريانس با اندازه‌گيري مكرر در پس‌آزمون و پيگيري نشان داد، درمان شناختي‌رفتاري موجب افزايش معنادار عزت‌نفس (۰٫۰۰۱ p) و خودكارآمدي عاطفي (۰٫۰۰۱ p) دانشجويان دختر با سابقهٔ شكست عاطفي مي‌شود.نتيجه‌گيري: به‌طوركلي مي‌توان بيان كرد كه درمان شناختي‌رفتاري براي بهبود عزت‌نفس و خودكارآمدي عاطفي دختران با سابقهٔ شكست عاطفي توصيه‌شدني است و مي‌توان از اين درمان جهت بهبود كيفيت زندگي و اميد به آينده در اين افراد استفاده كرد.