مقايسهٔ ميزان حل مشكل خانواده، اهمال‌كاري و شكوفايي در بين والدين كودكان دبستاني داراي اختلالات يادگيري خاص و كودكان ناتوان هوشي

زمينه و هدف: تولد كودكان استثنايي ضربهٔ سنگيني را بر خانواده وارد كرده و كاركردهاي آن را دچار مشكل مي‌كند كه بررسي و مقايسهٔ مؤلفه‌هاي مختلف را در بين والدين اين كودكان ضروري مي‌نمايد؛ ازاين‌رو پژوهش حاضر با هدف مقايسهٔ ميزان حل مشكل خانواده، اهمال‌كاري و شكوفايي در بين والدين كودكان دبستاني داراي اختلالات يادگيري خاص و كودكان ناتوان هوشي انجام شد.روش‌بررسي: روش اين پژوهش از نوع روش علي‌مقايسه‌اي بود. جامعهٔ مطالعه‌شده در پژوهش را يكي از والدين (پدر يا مادر) كودكان داراي اختلال يادگيري و كودكان ناتوان هوشي مقطع ابتدايي (پايه‌هاي اول تا ششم ابتدايي) در مدارس كودكان استثنايي و مراكز اختلالات يادگيري شهر تبريز تشكيل دادند كه در نيم‌سال دوم تحصيلي ۹۷-۱۳۹۶ مشغول به تحصيل بودند. با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي دردسترس تعداد ۱۶۰ نفر از بين يكي از والدين پدر يا مادر (هشتاد نفراز والدين كودكان داراي اختلالات يادگيري خاص و هشتاد نفر از والدين كودكان ناتوان هوشي) انتخاب شدند. ابزارهاي استفاده‌شده در پژوهش، مقياس حل مشكل خانواده (احمدي و همكاران، ۲۰۰۷) و پرسش‌نامهٔ اهمال‌كاري (تاكمن، ۱۹۹۱) و مقياس شكوفايي (داينر و همكاران، ۲۰۱۰) بود. براي تحليل داده‌ها از روش تحليل واريانس چندمتغيره (مانوا) در سطح معناداري ۰٫۰۵ در نرم‌افزار SPSS ويراست ۲۱ استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد، بين والدين كودكان ناتوان هوشي و والدين كودكان داراي اختلالات يادگيري خاص، در متغير اهمال‌كاري و خرده‌مقياس علاقه‌مندي به فعاليت‌هاي روزانه (از متغير شكوفايي) تفاوت معناداري وجود داشت (۰٫۰۰۱ p)؛ اما بين حل مشكل خانواده و خرده‌مقياس‌هاي آن و همچنين متغير شكوفايي و ساير خرده‌مقياس‌هاي آن بين والدين كودكان ناتوان هوشي و والدين كودكان داراي اختلالات يادگيري خاص تفاوت معناداري مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي پژوهش، والدين كودكان داراي ناتواني هوشي اهمال‌كارتر از والدين كودكان داراي اختلالات يادگيري خاص هستند و والدين كودكان داراي ناتواني هوشي درمقايسه با والدين كودكان داراي اختلالات يادگيري خاص، به فعاليت‌هاي روزانه علاقه‌مندتر هستند.