مقايسهٔ نظريهٔ ذهن در دانش‌آموزان ۱۱ و ۱۲ سال دچار اختلال بيش‌فعالي/كم‌توجهي و اختلال‌هاي يادگيري

زمينه و هدف: كودكان و نوجوانان دچار اختلال بيش‌فعالي/كم‌توجهي و كودكان و نوجوانان دچار اختلال يادگيري در كاركردهاي اجرايي مشكلاتي دارند كه باعث مي‌شود در پردازش مشكلات اجتماعي و حل مسئلهٔ اجتماعي با مشكل مواجه شوند. اين مشكلات به‌واسطهٔ شناخت اجتماعي و نظريهٔ ذهن توجيه‌پذير است. هدف پژوهش حاضر، مقايسهٔ نظريهٔ ذهن در دانش‌آموزان يازده و دوازده سال دچار اختلال بيش‌فعالي/كم‌توجهي و اختلال‌هاي يادگيري بود.روش‌بررسي: روش پژوهش توصيفي از نوع علّي‌مقايسه‌اي بود. جامعهٔ آماري پژوهش را تمامي دانش‌آموزان دچار بيش‌فعالي/كم‌توجهي و اختلال‌هاي يادگيري پايهٔ ششم مدارس مستقر در آموزش‌و‌پرورش منطقهٔ سيزده شهر تهران در سال ۱۳۹۹ تشكيل دادند. از ميان آن‌ها نود كودك بيش‌فعال و نود كودك دچار اختلال يادگيري كه واجد شرايط بودند، به‌صورت دردسترس انتخاب شدند. پس از ريزش نمونه، تعداد هر گروه به ۸۹ نفر رسيد. ابزار پژوهش، آزمون نظريهٔ ذهن (قمراني و همكاران، ۱۳۸۵) بود. تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون خي‌دو و آزمون تي مقايسهٔ ميانگين‌هاي دو گروه مستقل در سطح معناداري ۰٫۰۵ توسط نرم‌افزار SPSS صورت گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد، بين گروه كودكان دچار بيش‌فعالي/كم‌توجهي و گروه كودكان اختلال‌هاي يادگيري به‌لحاظ نظريهٔ ذهن تفاوت معنادار وجود داشت (۰٫۰۰۱ p)؛ به‌طوري‌كه كودكان دچار اختلال‌هاي يادگيري (۴٫۹۰±۲۶٫۳۷) درمقايسه با كودكان دچار اختلال بيش‌فعالي/كم‌توجهي (۳٫۲۰±۱۵٫۰۷) از سطوح بالاتر نظريهٔ ذهن برخوردار بودند. نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي پژوهش، كودكان دچار اختلال بيش‌فعالي/كم‌توجهي درمقايسه با كودكان دچار اختلال‌هاي يادگيري، نقايص بيشتري در نظريهٔ ذهن دارند.