اثربخشي آموزش شناختي‌رفتاري مثبت‌نگر بر علائم افسردگي و اضطراب افراد بزرگسال با نارسايي توجه/فزون‌كنشي

زمينه و هدف: اختلال نارسايي توجه/فزون‌كنشي الگويي از مشكلاتي است كه معمولاً در كودكي ايجاد مي‌شود و ممكن است در بزرگسالي نيز ادامه پيدا كند. هدف از پژوهش حاضر اثربخشي آموزش شناختي‌رفتاري مثبت‌نگر بر علائم افسردگي و اضطراب افراد بزرگسال با نارسايي توجه/فزون‌كنشي بود. روش‌بررسي: روش اين پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعهٔ آماري پژوهش را تمامي دانشجويان با اختلال نارسايي توجه/فزون‌كنشي دانشگاه دامغان در سال ۱۳۹۷ تشكيل دادند كه در طرح پايش سلامت رواني دانشجويي شركت كردند و داراي محدودهٔ سني۲۰تا۳۰ سال بودند. از اين ميان، از بين افراد داراي شرايط ورود به مطالعه، نمونه‌اي شامل ۳۰ نفر به‌شيوهٔ دردسترس انتخاب شدند و به‌طور تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه (هر گروه ۱۵ نفر) قرار گرفتند. هر دو گروه پرسشنامۀ افسردگي بك (بك و همكاران، ۱۹۶۱) و پرسشنامۀ اضطراب بك (بك و همكاران، ۱۹۸۸) را در پيش‌آزمون و پس‌آزمون تكميل كردند. سپس گروه آزمايش در دوازده جلسهٔ ۵۰دقيقه‌اي و هفته‌اي يك‌ بار، تحت آموزش برنامهٔ شناختي‌رفتاري مثبت‌نگر قرار گرفت. براي تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي تحليل كوواريانس چندمتغيره و يك‌متغيره در سطح معناداري ۰٫۰۵ به‌كمك نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۴ استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد، تأثير آموزش برنامهٔ شناختي‌رفتاري مثبت‌نگر بر كاهش علائم افسردگي و زيرمقياس‌هاي آن‌ها شامل نشانه‌هاي عاطفي، شناختي و جسماني و بر كاهش علائم اضطراب معنادار بود (۰٫۰۰۱ p). نتيجه‌گيري: باتوجه به نتايج پژوهش، آموزش شناختي‌رفتاري مثبت‌نگر بر كاهش علائم افسردگي و اضطراب افراد بزرگسال با اختلال نارسايي توجه/فزون‌كنشي اثربخش است.