اثربخشي توانمندسازي شغلي مبتني‌بر نظريهٔ گاتفردسون بر بهبود مؤلفه‌هاي فرسودگي شغلي معلمان

زمينه و هدف: پژوهش‌هاي صورت‌گرفته در اكثر فرهنگ‌ها نشان مي‌دهد، شغل معلمي از شغل‌هاي بسيار پراسترس است. به همين دليل اكثر معلمان در شغل خود فرسودگي و كاهش در انگيزه و كارايي را تجربه مي‌كنند؛ ازاين‌رو، هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي توانمندسازي شغلي مبتني‌بر نظريهٔ گاتفردسون بر بهبود مؤلفه‌هاي فرسودگي شغلي بود.روش‌بررسي: اين پژوهش از نوع نيمه‌آزمايشي با استفاده از طرح گروه‌هاي برابر (آزمايش و گواه) با پيش‌آزمون و پس‌آزمون و پيگيري بود. جامعهٔ آماري پژوهش حاضر را تمامي معلمان شاغل در ناحيهٔ دو آموزش‌وپرورش شهر تهران در سال ۱۳۹۸ تشكيل دادند. به‌منظور تشكيل دو گروه با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند با درنظرگرفتن ملاك‌هاي ورود و خروج، ابتدا سي نفر انتخاب شدند. سپس به‌صورت تصادفي پانزده نفر در گروه آزمايش و پانزده نفر در گروه گواه قرار گرفتند. دو گروهي كه به اين ترتيب تشكيل شد مشابه هم بود و اندازه‌گيري متغيرهاي وابسته براي هر دو گروه آزمايش و گواه در يك زمان صورت گرفت. همچنين مرحلهٔ پيگيري سه ماه بعد از پس‌آزمون روي هر دو گروه اجرا شد. ابزار پژوهش پرسش‌نامهٔ فرسودگي شغلي مسلش (۱۹۸۱) بود. گروه آزمايش هشت جلسهٔ نوددقيقه‌اي مداخلهٔ آموزش توانمندسازي شغلي مبتني‌بر نظريهٔ گاتفردسون را دريافت كرد. يافته‌هاي پژوهش با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۴ و آناليز واريانس با اندازه‌گيري مكرر در سطح معناداري ۰٫۰۵تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج تحليل داده‌ها نشان داد، توانمندسازي شغلي مبتني‌بر نظريهٔ گاتفردسون در گروه آزمايش درمقايسه با گروه گواه تأثير معناداري در مؤلفهٔ مسخ شخصيت (۰٫۰۰۱ p) و مؤلفهٔ عملكرد شخصي (۰٫۰۰۱ p) در معلمان دارد. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي پژوهش حاكي‌از آن است كه روش توانمندسازي شغلي مبتني‌بر نظريهٔ گاتفردسون در ارتقاي عملكرد معلمان قابليت كاربرد دارد و بر بهبود مؤلفه‌هاي فرسودگي (مسخ شخصيت و عملكرد شخصي) اثربخش است.