تعيين اثربخشي برنامهٔ آموزشي مديريت «كاهيدگي من» بر خودتنظيمي كودكان پسر با اختلال نارسايي توجه-بيش‌فعالي ۹تا۱۲ سال

زمينه و هدف: اختلال نارسايي توجه-بيش‌فعالي به‌عنوان نوعي اختلال نظام خودتنظيمي شناخته شده است. «كاهيدگي من» به حالتي اطلاق مي‌شود كه منابع خودتنظيمي فرد كاهش پيدا كرده است؛ ازاين‌رو، پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي برنامهٔ آموزشي مديريت «كاهيدگي من» بر بهبود خودتنظيمي در كودكان پسر با اختلال نارسايي توجه-بيش‌فعالي ۹تا۱۲ سال انجام شد.روش‌بررسي: اين پژوهش در قالب طرحي نيمه‌آزمايشي با پيش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه و پيگيري يك‌ماهه بود. از بين كودكان با اختلال نارسايي توجه-بيش‌فعالي سي كودك واجد شرايط به‌صورت دردسترس وارد مطالعه شدند. سپس به‌‌شكل تصادفي در گروه آزمايش و گروه گواه (هر گروه پانزده نفر) قرار گرفتند. گروه آزمايش پانزده جلسهٔ يك‌ساعته سه روز در هفته برنامهٔ مديريت «كاهيدگي من» را دريافت كرد. مقياس ارزيابي خودكنترلي (كندال و ويلكاكس، ۱۹۷۹) در مراحل پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري يك‌ماهه براي هر دو گروه اجرا شد. داده‌ها ازطريق آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر و آزمون تعقيبي بونفروني با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۶ تحليل شد. سطح معنا‌داري ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.يافته‌ها: نتايج نشان داد، برنامهٔ آموزشي مديريت «كاهيدگي من» بر بهبود خودتنظيمي كودكان با اختلال نارسايي توجه-بيش‌فعالي در گروه آزمايش تأثير معنادار داشت (۰٫۰۲۱=p)؛ همچنين در گروه آزمايش، در متغير خودتنظيمي، بين مراحل پيش‌آزمون و پيگيري تفاوت معناداري وجود داشت (۰٫۰۰۱ p)؛ اما بين مراحل پس‌آزمون و پيگيري تفاوت معناداري مشاهده نشد (۰٫۳۷۷=p) كه پايداري تأثيرگذاري برنامۀ آموزشي مديريت «كاهيدگي من» در طول زمان را نشان مي‌دهد. نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي پژوهش، مي‌توان از برنامهٔ آموزشي مديريت «كاهيدگي من» براي بهبود خودتنظيمي كودكان با اختلال نارسايي توجه-بيش‌فعالي استفاده كرد.