بررسي ارتباط ميان تلفيق اجتماعي با موانع محيطي در افراد داراي ضايعات نخاعي شهر تهران سال ۱۳۹۷

زمينه و هدف: در افراد با ناتواني يا معلوليت‌هاي خاص، عوامل محيطي مي‌توانند اثر بازدارنده در تلفيق اجتماعي داشته باشند. عوامل محيطي و تلفيق اجتماعي وابستگي زيادي به فرهنگ و شرايط جامعه دارند؛ ازاين‌رو هدف تحقيق حاضر، بررسي ارتباط بين تلفيق اجتماعي با موانع محيطي در افراد داراي ضايعات نخاعي در شهر تهران بود.روش‌بررسي: اين پژوهش از نوع مشاهده‌اي‌مقطعي بود و به‌روش همبستگي انجام شد. جامعهٔ آماري اين مطالعه را افراد داراي ضايعهٔ نخاعي شهر تهران تشكيل دادند. نمونۀ آماري، ۱۵۲ فرد داراي ضايعهٔ نخاعي از مراكز ضايعهٔ نخاعي شهر تهران در سال ۱۳۹۷ بودند. نمونه‌گيري به‌روش غيراحتمالي و دردسترس بود. جمع‌آوري داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامۀ حاوي متغيرهاي دموگرافيك، پرسش‌نامه‌ٔ تلفيق اجتماعي (ويلر و همكاران، ۱۹۹۳) و پرسش‌نامهٔ فهرست فاكتورهاي محيطي بيمارستان كريگ (تيم تحقيقاتي بيمارستان كريگ، ۲۰۰۱) انجام شد. براي بررسي ارتباط متغيرها از ضريب همبستگي اسپيرمن با نرم‌افزار SSPS در سطح معناداري ۰٫۰۵ استفاده شد.يافته‌ها: نتايج نشان داد، بين متغير بسامد در بزرگي موانع محيطي با مؤلفه‌هاي تلفيق در خانه (r=–0.315, p 0.001)، تلفيق در جامعه (r=–0.421, p 0.001)، تلفيق در توليد (r=–0.514, p 0.001) و نمرهٔ كل تلفيق اجتماعي (r=–0.545, p 0.001) رابطۀ معكوس و معنادار وجود داشت. نتيجه‌گيري: عوامل محيطي ارتباط معكوسي را با تلفيق در توليد در شهر تهران براي افراد داراي ضايعهٔ نخاعي نشان داد؛ ازاين‌رو مديران حوزهٔ ناتواني بايد با برنامه‌ريزي همه‌جانبه، به‌منظور كاهش موانع محيطي براي اشتغال و تلفيق در توليد، اقدام كنند.