تحليل سلسله مراتبي تسهيم دانش در پارك علم و فناوري گيلان

هدف: تسهيم دانش يكي از حوزه‌هاي كليدي براي شركت‌هاي دانش‌بنيان است و يكي از مهمترين اولويت‌هاي دست‌اندركاران مديريت دانش در جهان است. تسهيم دانش در سازمان باعث كاهش هزينه‌ها در توليد دانش و تضمين انتشار روش‌هاي كاري در داخل سازمان شده و سازمان را قادر به حل مسائل و مشكلات خود مي‌نمايد و در غير اين‌صورت سازمان‌ها در فضاي رقابتي با چالش‌ها و بحران‌هاي متعددي روبه‌رو مي‌شوند.روش پژوهش: با توجه به اينكه هدف مقاله حاضر رتبه‌بندي عوامل مؤثر بر تسهيم دانش در پارك علم و فناوري گيلان با استفاده از فرايند تحليل سلسله مراتبي اي.اچ.پي. در نظر گرفته شده است، در گام اول بر اساس مطالعات و ادبيات مديريت دانش پرسشنامه محقق‌ساخته پنج گزينه‌اي طيف ليكرت ساخته شد كه در بين دو گروه خبرگان برون سازماني و درون سازماني به صورت پرسشنامه توزيع و جمع‌آوري گرديد. اين عوامل در چهار بعد 1. عوامل فردي؛ 2. عوامل سازماني؛ 3. عوامل فرهنگي اجتماعي؛ و 4. عوامل فناوري شناسايي و دسته‌بندي شدند. در مرحله بعد در قالب پرسشنامه زوجي و به كمك نرم‌افزار اكسپرت چويس اين عوامل اولويت‌بندي و وزن‌دهي شدند. يافته‌ها: اين پژوهش با هدف تعيين وزن‌دهي و اولويت‌بندي عوامل مؤثر بر تسهيم دانش در پارك علم و فناوري گيلان با استفاده از فرايند تحليل سلسله مراتبي به انجام رسيد. عوامل فرهنگي اجتماعي (با وزن 0.340) در صدر قرارگرفت و به ترتيب عوامل فردي با (وزن 0.287)؛ عوامل فناوري (با وزن 0.237) و در نهايت، عوامل سازماني (با وزن 136/)0 در اولويت‌هاي بعدي قرار گرفتند. بر اين اساس بعد فرهنگي اجتماعي بيشترين تأثير را بر تسهيم دانش دارد و ابعاد فردي و فناوري و سازماني به ترتيب در رتبه‌هاي دوم تا چهارم جاي دارند. ازسويي ديگر عوامل مؤثر بر تسهيم دانش به ترتيب اولويت؛ سرمايه اجتماعي، اعتماد، شبكه‌هاي مجازي، آموزش به كارگيري فناوري، انگيزش، تعهد عاطفي، گروه‌افزار، مهارت‌هاي ارتباطي، زيرساخت‌هاي فناوري، پاداش سازماني، فرهنگ سازماني و ساختار سازماني هستند كه مهمترين آنها؛ سرمايه اجتماعي، اعتماد و شبكه‌هاي مجازي بشمار مي‌آيند كه نشان مي‌دهد شركت‌هاي دانش‌بنيان براي رواج تسهيم دانش در سازمان بايد، در وهله نخست، به تقويت سرمايه اجتماعي بپردازند. نتيجه‌گيري: پيشنهاد مي‌شود كه مديران و سياستگذاران پارك علم و فناوري گيلان قوياً نسبت به عوامل فرهنگي اجتماعي موجود در واحدهاي سازمان به كمك منابع انساني بپردازند تا بتوانند از نتايج تسهيم دانش بيشترين بهره‏‌برداري را نمايند.