ارزيابي و مقايسه رفتار سازه‌اي اتصال نوين تير- ستون خود مركزگراي داراي ميراگر اصطكاكي با اتصالات موجود

با توجه به تجربيات خرابي هاي گسترده اتصالات در دو زلزله Northridge و Kobe، مي بايست توجه ويژه اي به طراحي ستون ها و اتصالات تير- ستون (Beam-Column Connection) نمود. در اين راستا عمدتاً در قاب هاي خمشي با تضعيف تير در فاصله اي مشخص از بر ستون و يا تقويت اتصال تير- ستون، در دو انتهاي تير به عنوان يكي از اعضاي اصلي سازه، مفاصل پلاستيك خمشي تشكيل مي شود كه اين امر مستلزم تأمين شكل پذيري لازم بوده و باعث بوجود آمدن تغيير شكل هاي ماندگار در اين سيستم مي شود. بنابراين تغيير شكل هاي ماندگار باعث آسيب ديدن اجزاي اصلي اتصال شده و با توجه به حساسيت اتصالات جوشي تير- ستون نسبت به بارهاي لرزه‌‌اي، امكان ايجاد خرابي‌هاي ترد شامل ترك‌‌هاي بسيار ريز و شكست‌‌هاي بزرگ در مجاورت ستون وجود دارد. لذا براي رفع اين نقايص و بهبود رفتار چرخه‌اي اتصالات، نوع جديدي از اتصالات تير- ستون خودمركزگراي داراي ميراگر پيشنهاد شده‌ است كه به بهبود شكل‌پذيري و خاصيت خودمركزگرايي اتصال منجر مي‌شود. در اين مقاله رفتار سازه‌اي اين اتصال نوين نسبت به ساير اتصالات موجود (اعم از اتصال خمشي جوشي، اتصال داراي كابل پس‌كشيده، اتصال داراي ميراگر اصطكاكي و اتصال داراي ميراگر فلزي تسليم‌شونده) پس از انجام صحت‌سنجي‌هاي مورد نياز، توسط نرم‌افزار ABAQUS مورد ارزيابي و مقايسه قرار گرفته است. با توجه به نتايج به دست آمده، مشاهده شد كه اين اتصال ضمن تأمين جزئيات اجرايي ساده، موجب حذف دريفت ماندگار و افزايش شكل‌پذيري شده و از رفتار فراارتجاعي اعضاي اصلي جلوگيري كرده و اتلاف انرژي صرفاً توسط صفحات اصطكاكي قابل تعويض انجام مي‌گيرد.