بررسي ميزان تروماي رواني زايمان و عوامل مرتبط با آن در زنان در بيمارستان ‌هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي مشهد

سابقه و هدف: تروماي ‌رواني زايمان در نتيجه‌ي تجارب تروماتيك فيزيكي يا رواني در طي ليبر و زايمان رخ مي‌دهد و مي تواند پس از زايمان، باعث بروز اختلال استرس ‌پس از تروما (PTSD)، افسردگي و اضطراب در مادر و همچنين، اختلال‌ در روابط مادر و كودك و ارتباط با همسر در آينده شود. مطالعه‌ي حاضر با هدف بررسي ميزان تروماي رواني زايمان و عوامل مرتبط با آن در زنان در بيمارستان‌هاي آموزشي دانشگاه علوم ‌پزشكي مشهد در سال 1401 انجام شد. مواد و روش‌‌ها: اين مطالعه‌ي مقطعي درباره‌ي 484 نفر از زنان پس از زايمان ‌انجام شد. ابزار گردآوري ‌داده‌‌ها شامل پرسش‌نامه‌ي مشخصات ‌دموگرافيك و پرسش‌نامه‌ي تروماي ‌رواني زايمان بود. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 21 و آزمون‌هاي آماري توصيفي (ميانگين و انحراف معيار و تعداد و درصد) و رگرسيون انجام شد. مقدار P كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: ميانگين نمره‌ي ‌كل تروماي ‌رواني زايمان برابر با 18.51 ± 45.52 و ميانگين نمره‌ي سازه‌هاي تشويش و داغ زايمان، تظاهرات روان‌شناختي، درماندگي، فروپاشي، حس‌ مرگ و تظاهرات‌ جسمي به‌ترتيب برابر با 7.44 ± 16.31، 4.97 ± 11.20، 4.80 ± 9.73، 1.67 ± 3.82، 2.06 ± 4.46 و 2.06 ± 4.46 بود. رابطه‌ي معناداري بين تروماي ‌رواني زايمان و سطح درآمد خانواده (0.030=P)، ناخواسته‌ بودن حاملگي (0.001 P)، نخست‌زايي (0.001 P) و نمره‌ي آپگار نوزاد (0.001=P) وجود داشت.نتيجه‌گيري: با توجه به ميزان بروز تروماي رواني زايمان و وجود رابطه بين نخست‌زايي، سطح درآمد خانواده، ناخواسته بودن حاملگي و نمره‌‌ي آپگار نوزاد با آن، مراقبان سلامت بايد زنان در معرض خطر تروماي ‌رواني زايمان را هرچه زودتر شناسايي كنند و با انجام اقدامات پيشگيرانه و مداخلات زودهنگام، از بروز آسيب‌هاي ناشي از آن جلوگيري كنند.