تحليل آثار سياست پولي، كنترل دولتي و تحريم بر رشد توليد در ايران

رشد توليد مهمترين هدف در همه اقتصادهاي جهان است. هدف اصلي همه سياست هاي كلان در كشورهاي مختلف در گام نخست، حفظ و افزايش هر چه بيشتر توليد است. سياست هاي گوناگوني در كشورهاي مختلف اجرا مي شود. از بين اين سياست ها، يك دسته اصلي، سياست-هاي پولي است. هدف اين مقاله برآورد آثار سياست پولي (در چارچوب تنظيم اندازه نقدينگي و كنترل نرخ بهره)، كنترل دولتي (در بخش پولي) و تحريم بر توليد ناخالص داخلي ايران است. در اين بررسي از داده هاي سال‌هاي 1357 تا 1399 استفاده شده است. سياست پولي، كنترل دولتي و تحريم، متغيرهاي مستقل و توليد متغير وابسته درنظر گرفته شده است. روش تجزيه و تحليل داده-ها، اقتصاد سنجي، اتورگرسيو با وقفه توزيعي (ARDL) است. براي برآورد مدل از نرم افزار ايويوز استفاده شده است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهند تحريم بر توليد ناخالص داخلي اثر منفي داشته است. سياست پولي افزايش نقدينگي اعمال شده بر توليد اثر مثبت داشته است و سياست پولي در چارچوب نرخ سود يا بهره بانكي اثر معناداري بر توليد نداشته است. همچنين، سياست كنترل دولتي اثر مثبت بر توليد داشته است