اثر انرژي تجديد پذير و توسعه مالي بر انتشار كربن بر اساس مصرف در ايران

پژوهش حاضر اثر توسعه مالي و مصرف انرژي تجديد پذير بر انتشار كربن بر اساس مصرف در ايران را با كنترل متغيرهاي رشد اقتصادي و مصرف الكتريسيته را در دوره 1990 الي 2021 بررسي كرده است. پس از بررسي آزمون مانايي متغيرهاي پژوهش آزمون‌هاي ديكي فولر تعديل‌شده و زيوت-اندروز، آزمون هم جمعي باير و هانك جهت بررسي وجود هم جمعي بين متغيرهاي پژوهش انجام‌شده است. سپس از رگرسيون هم جمعي شامل تخمين زننده‌هاي خود رگرسيوني با وقفه توزيعي، حداقل مربعات معمولي كامل تعديل‌شده، حداقل مربعات معمولي پويا و آزمون تغييرات تدريجي علي براي بررسي رابطه بلندمدت متغيرهاي و رابطه علي آن‌ها استفاده‌شده است. نتايج به‌وضوح نشان مي‌دهد توسعه مالي و مصرف انرژي تجديد پذير باعث كاهش انتشار كربن بر اساس مصرف در ايران شده و توسعه اقتصادي و توسعه مالي انتشار كربن بر اساس مصرف را افزايش مي‌دهد. نتايج آزمون تغييرات علي تدريجي، تأييدكننده نتايج اصلي روش‌هاي مورداستفاده تخمين بوده است. ازاين‌رو سياست‌گذاران در ايران بايد تحقيق و توسعه در فن‌آوري‌هاي با مصرف كم‌كربن را تشويق نموده و همچنين سرمايه‌گذاري‌ها در انرژي‌هاي تجديد پذير را هدف قرار داده و از سطح واردات انرژي‌هاي تجديد ناپذير را كاهش داده و از سرمايه‌گذاري در بخش‌هاي با مصرف انرژي بالا كه منجر به افزايش در انتشار كربن بر اساس مصرف شود اجتناب كنند