مفهومشناسي «حُبّ» و كاربست‌ آن در كتاب، سنت و فقه

واژه‌هاي «يُحِبُّ»، «مَاأُحِبُّ» و مانند آن، در آيات و روايات متعدد مورد استناد فقيهان به‌ كار رفته است. تعلق اين واژگان به فعلِ اختياريِ مكلّف، كه موضوع دانش فقه است، اين پرسش را به ذهن مي‌‌آورد كه آيا مي‌توان مفهوم اين واژگان را فارغ از قراين و باتوجه‌به موضوع‌له و معناي لغوي، كاربست‌هاي واژگان در كتاب و سنت و عبارات فقها راجع به آن دريافت و قاعده‌اي را دراين‌باره اصطياد كرد؟ در اين پژوهش، با نظرداشت معناي لغوي و استقراي موارد كاربرد مشتقاتِ اين واژه در كتاب و سنت و تتبع و تأمل در نگاشته‌هاي فقيهان امامي، توصيف و تحليلي‌ از كاركردِ اين واژگان ارائه شده است. به نظر مي‌رسد تعلق محبوبيت شارع مقدس به فعلِ اختياري، مبيّن جواز و رجحانِ فعل و تعلق عدم‌محبوبيت وي مبيّن عدم‌جواز صدورِ فعل از مكلف است.