ميزان تأثيرگذاري حساسيت، آگاهي و سرمايه اجتماعي بر تمايل ذي‌نفعان به مشاركت در حفاظت از منابع آب زيرزميني (مطالعه موردي: دشت مهيار جنوبي اصفهان)

در استان اصفهان قريب به 80 درصد از دشت‌ها ممنوعه هستند. دشت مهيار جنوبي- دشت آسمان به‌عنوان بخشي از حوضه آبريز گاوخوني يكي از اين دشت‌ ها است. با توجه ‌به مطالعات، برداشت بي ‌رويه آب زيرزميني علت اصلي رخداد فرونشست زمين در اين منطقه است. مديريت مشاركتي يكي از راهبردهاي اساسي مديريت پايدار منابع آبي است و بدون تحقق آن حل اين بحران بعيد به نظر مي‌‎رسد. تحقيق حاضر با هدف بررسي تأثير متغيرهاي آگاهي، حساسيت و سرمايه اجتماعي بر تمايل به مشاركت در حفظ آب زيرزميني در اين دشت انجام شده است. پژوهش به لحاظ ماهيت كمي و به لحاظ هدف كاربردي است. جامعه آماري تحقيق 357 نفر بهره ‌بردار حقيقي چاه ‌هاي كشاورزي در دشت مهيار است. حجم نمونه مورد مطالعه 206 نفر است كه به طور تصادفي از پنج منطقه محمدآباد، نصرآباد، پرزان، جرقويه وسطي و جرقويه عليا انتخاب شدند. پرسش‌نامه ابزار اصلي جمع آوري اطلاعات بود. روايي پرسش‌نامه با استفاده از نظر متخصصان و پايايي آن با محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ به تأييد رسيد. بر اساس نتايج تحقيق ‌بين حساسيت و تمايل به مشاركت رابطه منفي و بين سرمايه اجتماعي و تمايل به مشاركت رابطه مثبت و معني‌داري وجود دارد. فلذا اعتمادسازي و جلب همكاري از افراد با حساسيت بالا و تلاش در جهت افزايش سرمايه اجتماعي از گام‎هاي ابتدايي پياده‌‎سازي مديريت مشاركتي درمنطقه است. به علاوه، پيشنهادهايي در راستاي بهبود مشاركت ذي نفعان در مديريت مشاركتي منابع آب زيرزميني ارايه شده است.