اثر افشاي اطلاعات عمومي بانك‌ها بر سلامت مالي

افشاي اطلاعات بانك‌ها يكي از الزامات كميته بال در سطح جهاني و ضوابط ناظر بر افشاي اطلاعات مؤسسات اعتباري در ايران است. بر اساس ضوابط جاري، بانك‌ها ملزم به افشاي اطلاعات مربوط به صورت مالي بانك‌ها، افشاي اطلاعات مديريت ريسك، افشاي اطلاعات حاكميت شركتي و حسابرسي و افشاي اطلاعات مربوط به رويدادهاي با اهميت هستند.. با توجه به اهميت موضوع هدف اين مقاله بررسي  رابطه بين افشاي اطلاعات و سلامت مالي بانك‌ها در كوتاه‌مدت و بلندمدت، با توجه به اندازه بانك‌ها و نوع مالكيت بانك‌ها است.به‌همين منظور  از  مدل PMG-ARDL در دوره ۱۳۹۳-۱۴00 استفاده شده است. نتايج بررسي نشان مي‌دهد، بين افشاي اطلاعات و سلامت مالي بانك‌ها رابطه U شكل معكوس وجود دارد، به‌طوري‌كه با افزايش افشاي اطلاعات ابتدا سطح سلامت مالي بانك‌ها بهبود يافته و پس از سطح بهينه كاهش مي‌يابد. همچنين بين افشاي اطلاعات و سلامت مالي بانك‌ها با توجه به سطح اندازه، رابطه U شكل وجود دارد، به‌طوري‌كه ابتدا با افزايش افشا و اندازه بانك‌ها، سلامت مالي بانك‌ها كاهش مي‌يابد و پس از نقطه حداقلي سلامت مالي بانك‌ها، با افزايش اندازه و افشا، سلامت مالي بانك‌ها افزايش مي‌يابد.