بررسي تاثير خود پنداره تحصيلي بر نگرش تحصيلي دانش‌آموزان

براي تبيين رفتار هدفمندي كه در طي دوران طولاني از زندگي  به خصوص در زمان تحصيل صورت مي گيرد، خود پنداره  تحصيلي به كار برده مي شود. هر جا تجربه اي با ديدگاه دانش‌آموزان نسبت به خود سازگاري داشته باشد تأثيرات آن تجربه مورد استفاده قرار مي‌گيرد اما هنگامي‌كه تجربه با خودپنداره فرد مطابقت نداشته باشد و تأثيرات تجربه فوق مضطرب كننده و براي فرد غيرقابل تحمل شده و گوشه گير مي شود. بر اين اساس هدف تحقيق بررسي تاثير خود پنداره  تحصيلي بر نگرش تحصيلي دانش‌آموزان تعيين شد. روش پژوهش حاضر ازحيث هدف،كاربردي؛ و ازحيث ماهيت، توصيفي- پيمايشي از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش حاضر كليه دانش آموزان پسر پايه دهم شهر سراوان رشته رياضي تشكيل مي دهند كه تعداد آنها 110 نفر مي باشد. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان و به صورت  تصادفي 86 نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش دو پرسشنامه خود پنداره  تحصيلي و نگرش تحصيلي  مي باشد. پايايي پرسشنامه از طريق آلفاي كرونباخ براي  خودپنداره تحصيلي 0.76 و نگرش تحصيلي 0.83 بدست آمد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آمار استنباطي همچون آزمون ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون با نرم افزار SPSS 20 استفاده شد. نتايج  نشان داد خود پنداره  تحصيلي بر نگرش تحصيلي دانش‌آموزان تاثير دارد.