بررسي رابطه هوش معنوي و مهارتهاي سازشي با اشتياق تحصيلي در دانش آموزان دوره دوم متوسطه ناحيه يك شهرستان خرم آباد

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه هوش معنوي و مهارت‌هاي سازشي با اشتياق تحصيلي در دانش آموزان دوره دوم متوسطه ناحيه يك شهرستان خرم آباد بود. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر ماهيت و روش از نوع از نوع توصيفي و همبستگي بوده است. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه دانش آموزان دختر مشغول به تحصيل در مقطع متوسطه دوم دبيرستان‌هاي شهرستان خرم آباد بودند. با توجه به ماهيت موضوع و اهداف پژوهش، در اين تحقيق از روش توصيفي از نوع همبستگي استفاده شد و براي جمع آوري اطلاعات از روش ميداني و پرسشنامه استفاده گرديد. داده‌هاي گردآوري شده در دو سطح مورد تجزيه وتحليل (آمار توصيفي و آمار استنباطي) قرار گرفت. در سطح آمار از ميانگين و انحراف معيار و در سطح آمار استنباطي از روش ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه استفاده شد. نتايج حاصله گوياي آن است كه بين هوش معنوي با مهارت‌هاي سازشي و اشتياق تحصيلي رابطه وجود دارد. همچنين بين تمامي ابعاد هوش معنوي شامل تفكر كلي و بعد اعتقادي، توانايي مقابله و تعامل با مشكلات، پرداختن به سجاياي اخلاقي و خودآگاهي و عشق و علاقه با اشتياق تحصيلي رابطه وجود دارد. به علاوه بين دو بعد از هوش معنوي شامل تفكر كلي و بعد اعتقادي و خودآگاهي و عشق و علاقه با مهارت‌هاي سازشي رابطه معنادار وجود دارد. در راستاي اين نتايج به مشاورين در مدارس پيشنهاد مي‌گردد كه به اجراي مداخلات روانشناسي مبتني بر هوش معنوي در جهت بهبود مهارت‌هاي سازشي و اشتياق تحصيلي اقدام نمايند؛ همچنين با برنامه ريزي براي آموزش از راه‌هاي مختلفي چون چاپ بروشورهاي داخلي، تهيه و تدارك كنفرانس‌هاي علمي و تاكيد بر تبليغات فرهنگي و هنري در مدرسه با محوريت هوش معنوي با مهارت‌هاي سازشي و اشتياق تحصيلي پيشنهاد مي‌شود.