تأثير استفاده تشخيصي و تعاملي از سيستم‌هاي كنترل مديريت بر رابطه استراتژي – عملكرد

هدف اصلي اين تحقيق، بررسي روابط بين سيستم هاي كنترل مديريت، استراتژي كسب و كار و عملكرد سازماني است. در اين مطالعه، دو كاربرد از استفاده تشخيصي و استفاده تعاملي طبق چارچوب اهرم هاي كنترل سيمونز متغير ميانجي بوده كه در رابطه بين متغير هاي استراتژي و عملكرد مورد بررسي قرار مي گيرد. اين تحقيق از نظر هدف، كاربردي و از نظر ماهيت انجام از نوع تحقيق توصيفي- همبستگي و از بابت جمع آوري داده ها از مطالعات ميداني محسوب مي شود. براي آزمون مدل مسير از تحليل مدل يابي معادله ساختاري  و براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون هاي كولموگروف اسميرنوف و تحليل رگرسيون چندگانه با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده شده است. جامعه آماري مورد مطالعه شامل مديران ارشد 500 شركت ساختماني خراسان رضوي است. نمونه آماري بر اساس جدول مورگان 220 نمونه تعيين و از نمونه گيري تصادفي ساده استفاده شده است. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه دو كاربرد سيستم هاي كنترل مديريت  با نقش متغير ميانجي تأثير مثبتي بر استراتژي كسب و كار و عملكرد سازماني دارد. با اين حال، مشخص شده است كه اثر ميانجي گري ايجاد شده استفاده تشخيصي از سيستم هاي كنترل مديريت هنگامي كه از استراتژي رهبري هزينه براي عملكرد سازماني استفاده مي شود، قابل توجه تر است.