نقد شبهات باستان‌شناختي درباره آيات قرآن كريم (با تأكيد بر آيه 76 سوره حجر)

در سال‌هاي اخير، برخي از نويسندگان دگرانديش با پيش‌فرض‌هاي نادرست، به ارائه سؤالاتي انتقادي و شبهاتي نوين پيرامون برخي آيات قرآني پرداخته‌اند. تحليل اين شبهات و پاسخگويي به پاره‌اي از آنها كه در ضمنِ آيات «إِنَّها لَبِسَبِيلٍ مُقِيمٍ* إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً لِلْمُؤْمِنِينَ» (حجر: 76-77) مطرح ‌شده، امكان فهم صحيح آيات مزبور را نيز در آوردگاه تفسيري به ارمغان مي‌آورد. بااين‌همه، اين مقاله با اتخاذ رويكرد تحليلي-انتقادي، ضمن جداسازي ابعاد شبهات مستشكل به دو بخش كلي، پاسخ‌هاي هر بخش را در عناوين «مبنا بودن ترجمه آيات نه نص آن»، «بي‌دقتي در ارجاع متعلق ضمير «ها» در «إنّها»، «تعميم عبرت‌آموزان و متعلق عبرت‌گيري»، «كشف آثار و بقاياي قوم لوط»، «منحصر نبودن معرفت انساني به شناخت تجربي»، «عدم تلازم معاصرت عبرت‌آموزي با مشاهده عذاب‌ها»، «تناقض دروني ادعاهاي مطرح‌شده»، «توجه به توحيد افعالي»، «اينكه عذاب الهي تسويه‌حساب شخصي نيست»، «نبود دلايل كافي در جداسازي مردمان قوم لوط»، «تنوع و گونه‌گوني عذاب‌ها» و «علت عذاب شدن نيكان جامعه» ارائه كرده است.