مباني مرجعيت علمي قرآن كريم از منظر دكتر صادقي تهراني

مرجعيت قرآن به‌معناي اثرگذاري قرآن بر ساير دانش‌هاي ساخت‌يافته بشري است. يكي از پيشگامان معتقد به مرجعيت علمي قرآن كريم در علوم مختلف اسلامي و انساني كه بيش از ديگران به اين مسأله پرداخته، دكتر صادقي تهراني، مؤلف تفسير «الفرقان» است. وي بر اين باور است كه قرآن كريم به‌عنوان كتاب دين، در مرجعيت علمي بر همه چيز، حتي روايات نيز مقدم بوده و يك فقيه، بيش و پيش از هر منبع ديگري، بايد به خود قرآن كريم مراجعه و نيازهاي معرفتي و علمي خود را از آن برگيرد. اين پژوهش در صدد است با روش توصيفي- تحليلي، به اين پرسش پاسخ دهد كه دكتر صادقي، ديدگاه خود در مرجعيت علمي قرآن را بر چه مباني­اي استوار ساخته است؟ نتايج تحقيق حاكي از آن است كه از منظر دكتر صادقي، اساسي‌ترين مباني مرجعيت علمي حداكثري قرآن عبارت‌اند از: باور به فراعصري بودن قرآن، جامعيت موضوعي قرآن، قابليت قرآن براي پاسخگويي به نيازهاي عصري، دلالت الفاظ قرآن بر چندمعنا، توسعه­پذيري معناي الفاظ قرآن و حجيت آن، و الگو دهي روايات تبييني اهل بيت (ع) در مراجعه به قرآن.