امكانسنجي تأثير إخبار در فسخ نكاح و رجوع

با پذيرش تسري شرايط صحت عقد در ماده 190 ق. م به ايقاعات و همچنين با نظر داشت ملاك ماده 191، فسخ و رجوع با وجود قصد و رضاي ابراز شده شكل مي گيرد؛ يعني از جمع اراده باطني و ظاهري. از آنجايي در عقود به جهت ضرورت قبول، إخبار ايجاب امري بديهي مي نمايد؛ حكم مسئله در مورد ايقاعاتي مانند فسخ نكاح و رجوع كه تاثير مستقيم در حقوق و تكاليف ديگري دارند، چگونه است؟ به عبارت ديگر؛ در اين مقال در صدد بررسي اين سوال هستيم؛ هرگاه يكي از زوجين نكاح را فسخ كند بدون اينكه طرف مقابل را از آن آگاه سازد و يا زني نسبت به فديه رجوع كند بدون اينكه به زوج اطلاع دهد و حق زوج نسبت به رجوع از بين برود و يا اينكه مردي در مدت عده رجوع نمايد و ليكن همسرش مطلع نگردد اين سوال مطرح است آيا مي توان چنين ايقاعاتي را موثر دانست يا تاثير آن وابسته به إخبار مي باشد؟ در پژوهش حاضر بر اساس مطالعه توصيفي و تحليلي مبتني بر اصول و قواعد فقهي خواهيم گفت؛ اگرچه إخبار در شكل گيري ايقاع به عنوان عمل حقوقي يك جانبه نقشي ندارد و ليكن در تاثيرگذاري آن دخالت دارد.