ارتقاي عرصه هاي عمومي و ميدان هاي شهري جست و جوي راهكارها

از دير باز كساني كه به مطالعه شهر و جامعه مي پردازند، به عرصه هاي عمومي توجه داشته اند. امروزه در علوم گوناگون، به ويژه علوم اجتماعي و وابسته به انسان، گرايش به اين جريان رشد قابل ملاحظه اي داشته است. ميدان هاي شهري از موفق ترين اماكن تجلي تعاملات اجتماعي در نقاط عطف فضاهاي شهري و عرصه هاي عمومي محسوب مي شوند. هدف اين نوشتار از يك سو پاسخ گويي به اين سوال است كه چرا حيات فعال عرصه هاي عمومي و ميدان هاي شهري در روزگار حاضر تداوم نمي يابد، و از سوي ديگر يافتن راهكارها و پيشنهادهايي اصولي است كه در ارتقاي كيفيت اين فضاهاي مهم نقشي ايفا كنند. در اين مقاله تلاش نگارنده بر اين است كه ضمن بازشناسي مولفه هاي موثر در شرايط جوامع امروزين از جمله بزرگي (size)، تراكم (density) و ناهمگوني (heteroyenoity) - كه شايد بتوان آنها را از جمله پيامدهاي ناشي از انفجار جمعيت شهرها ناميد - و تاثير آنها بر شكل گيري فرهنگ توده وار و دگرگوني شرايط عرصه هاي عمومي و ميدان هاي شهري، به بررسي راهكارهاي پيشنهادي صاحب نظران علوم مرتبط با موضوع بپردازد و در جمع بندي پاياني توصيه هايي براي ارتقاي عرصه هاي عمومي و ميدان هاي شهري ارايه دهد.