اثر همزمان ENSO و SST خليج فارس بر وقوع خشكسالي و تر سالي در نواحي غربي و شمال غربي ايران

پيش بيني فصلي بارش در مناطق غربي و شمال غربي ايران كه كشاورزي عموما بصورت ديم مي باشد، براي توسعه توليد گندم و سياستگذاري هاي مناسب جهت كاهش خسارات خشكسالي ضروري است. در پژوهش حاضر تاثير نوسان هاي دماي سطح آب خليج فارس (PGSST, Persian Gulf Sea Surface Temperature) بر بارش زمستانه مناطق فوق در زمان وقوع دوره هاي گرم و سرد پديده النينو - نوسانات جنوبي ENSO مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه در نظر گرفتن همزمان مقادير شاخص Southern Oscillation Index (SOI) و PGSST مي تواند پيش بيني دوران خشك و تر زمستانه اين مناطق را بطور چشمگيري بهبود بخشد. در فاز گرم (E1 Ninio)، در صورتيكه PGSST كمتر (يا بيشتر) از نرمال باشد، احتمال خشكسالي (يا تر سالي) در مناطق مورد مطالعه بين 50% تا 71% (كمتر از 33%) متغيير مي باشد. بنابراين چنانچه پديده النينو با گرم شدن PGSST همزمان گردد كشت گندم ديم در اين مناطق توصيه مي گردد. زماني كه اين پديده با سرد شدن PGSST همزمان شود احتمال تر سالي زياد نبوده و كشت ديم همراه با ريسك خواهد بود. در دوران La Nina وقتي كه دماي سطح آب خليج فارس سردتر از معمول باشد، احتمال تر سالي زياد بوده و توسعه كشت گندم ديم توصيه مي گردد. از طرف ديگر در دوران گرم PGSST، احتمال خشكسالي زياد و بنابراين كشت ديم با ريسك زيادي روبرو مي باشد.