بيان رسپتور اكسي توسين در سلولهاي بنيادي جنيني موش و تاثير هورمون اكسي توسين در تمايز آنها به سلولهاي قلبي

هدف: بررسي نقش سيستم آكسي توسين-رسپتور اكسي توسين در تمايز سلولهاي بنيادي جنيني به سلولهاي قلبي در شرايط in vitro. مواد و روشها: در اين مطالعه كه به روش تجربي انجام شد، از سلولهاي بنيادي جنيني در قطرات آويزان به مدت دو روز اجسام جنيني تشكيل شد سپس براي پنج روز در ظروف كشت باكتريايي و در حالت سوسپانسيون كشت شدند. در اين مرحله براي القاي تمايز، هورمون اكسي توسين به محيط كشت افزوده شد. اجسام جنيني هفت روزه، به صورت تكي در چاهكهاي ظروف كشت 24 خانه منتقل شده و تعداد اجسام جنيني ضربان دراز، روز شروع ضربان و فركانس ضربان در گروهها به كمك ميكروسكوپ معكوس مطالعه شد. همچنين براي تثبيت حضور سلولهاي قلبي و مشاهده ارگانيزاوسين پروتيينهاي انقباضي/ساركومريك، ارزيابي ايمونوسيتوشيمي انجام شد. براي اثبات وجود رسپتور اكسي توسين در سلولهاي بنيادي جنيني و بررسي بيان برخي ژنهاي خاص قلبي، (Reverse transcriptase-polymerase chain reaction) RT-PCR انجام شد. يافته ها: نتايج به دست آمده در اين تحقيق براي اولين بار، وجود mRNA رسپتور اكسي توسين را در سلولهاي بينادي جنيني موش و سلولهاي تمايز يافته حاصل از آن نشان داد و نقش اكسي توسين نيز توسط افزايش طول دوره انقباض اجسام شبه جنيني، سطح بيان برخي از ژنهاي خاص قلبي و تعداد بيشتر سلولهاي قلبي حاصل از سلولهاي بنيادي جنيني تيمار شده با آن ثابت شد. نتيجه گيري: اكسي توسين داراي رسپتورهايي روي سلولهاي بنيادي جنيني تمايز نيافته و سلولهاي تمايز يافته حاصل از آن است و سيستم اكسي توسين-رسپتور اكسي توسين ممكن است از جمله فاكتورهايي باشد كه نقش مهمي را در تكوين سلولهاي قلبي در طول دوره جنيني ايفا مي كند.