سختپوشي فولاد گرمكار H11 (1/2343 به وسيله سوپر آلياژ استلايت 6

خستگي حرارتي، خستگي مكانيكي، سايش و تغيير شكل پلاستيك دماي بالا، سازوكارهاي اصلي فرسايش قالبهاي فورج گرم است. سختپوشي مناطق تحت تمركز تنش اين قالبها، به وسيله سوپرآلياژهاي پايه كبالت از قبيل استلايت 6، تاثير بسيار زيادي بر افزايش عمر قالبها و بهبود عملكرد آنها دارد. سختي دماي بالا، مقاومت به گالينگ، مقاومت به خوردگي و اكسايش دماي بالا، مقاومت به سايش چسبان فلز به فلز و عدم بروز استحاله آلوتروپيك تا دماي ºC1100، از خواص عمده اين آلياژ به شمار مي روند. فولاد 11H كه كاربرد بسيار گسترده اي در ساخت قالبهاي فورج گرم دارند، به علت برخورداري از عناصر آلياژي و در نتيجه سختي پذيري بالا، از حساسيت زيادي نسبت به سرعتهاي سرد شدن زياد و ترك هيدروژني(HIC) برخوردار است. به همين دليل در اين مقاله پارامترهاي مختلف سختپوشي فولاد مذكور به وسيله آلياژ استلايت 6 به روش TIG در شرايط انتقال حرارت سه بُعدي، بررسي شده است. با توجه به نتايج حاصل، امكان سختكاري اين فولاد پس از سختپوشي آن با استلايت 6 وجود نداشته و توصيه مي شود دماهاي پيشگرم و بين پاسي سيكل سختپوشي آن در محدوده ºC370-310 قرار داشته باشند. شدت جريان مناسب براي جوشكاري لايه اول با مفتولي به قطر mm2/3، در حدود 80 الي 85 آمپر ارزيابي شده و لازم است براي حصول بيشينه سختي (HRC42-41) به وسيله سيكل مذكور، ضخامت لايه سختپوشي حداقل mm3 باشد. توصيه مي شود انرژي ورودي سيكل جوشكاري كمتر از KJ/m455 بوده و آن در محدوده s3/15-6 قرار داشته باشد. همچنين توصيه مي شود عمليات پسگرم اين فولاد در محدوده دمايي ºC500-425 به مدت 1 ساعت به ازاي هر mm30 ضخامت انجام شود.