بررسي اثرعوامل اقليمي بر گسترش درمنه كوهي و درمنه دشتي در استان اصفهان با استفاده از روش هاي آماري چند متغيره

به‌منظور بررسی تأثیر عوامل اقلیمی بر گسترش گونه های درمنه دشتی و درمنه كوهی در استان اصفهان، 39 متغیر اقلیمی كه از نظر شرایط اكولوژیك این دو گونه از اهمیت بیشتری برخوردار بودند، انتخاب و با روش تحلیل عاملی، عوامل مؤثر در پراكنش این دو گونه بررسی گردید. این عوامل كه 3/92 درصد از واریانس متغیرها را بازگو می كنند شامل بارش، دما و تابش می باشند كه به ترتیب 91/41، 18/40 و 23/10 درصد از تغییرات را به خود اختصاص داده اند. امتیازات عاملی و متوسط متغیرهای اولیه در هر یك از تیپ‌های غالب رویش درمنه كوهی و دشتی در استان شامل، درمنه كوهی و گون، درمنه دشتی به‌صورت یك‌دست، درمنه دشتی به‌عنوان گونه غالب و درمنه دشتی به‌عنوان گونه همراه، براورد شد و نهایتاً تأثیر هر كدام از سه عامل بارش، دما و تابش و نیز متغیرهای اولیه اقلیمی بر تیپ‌های رویشی درمنه كوهی و دشتی مشخص گردید. هم‌چنین متوسط ارتفاع پراكنش هر یك از چهار تیپ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد كه عامل بارش، مهم‌ترین عامل اقلیمی در پراكنش درمنه كوهی و دما، مهم‌ترین عامل در پراكنش درمنه دشتی در استان اصفهان می باشد و به‌طور كلی درمنه دشتی در مقایسه با درمنه كوهی از دامنه بردباری بسیار بالاتری نسبت به عوامل اقلیمی برخوردار بوده به‌طوری كه می‌توان این گونه را به‌عنوان یك گونه همه جایی ذكر كرد.