بررسي همبستگى متغيرهاى عمودى نسج سخت با متغيرهاى نسج نرم صورت

زمينه و هدف: متغيرهاي عمودي صورت بخش عمده اي از آناليز بافت نرم را تشكيل مي دهند كه به لحاظ باليني مهمترين بخش از زيبايي صورت را شامل مي شوند. هدف از مطالعه حاضر، ارزيابي همبستگي بين متغيرهاي اسكلتي و دنداني عمودي نسج سخت با متغيرهاي نسج نرم صورت مي باشد. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي تحليلي و مقطعي، 46 نمونه (شامل 23 دختر و 23 پسر) شركت كردند. ابتدا در كلينيك يك سري اندازه گيري روي صورت اين افراد شامل نسبتهاي صورتي عمودي از نماي فرونتال انجام شد. سپس از اين افراد، سفالومتري تهيه و فواصل و زواياي بافت سخت آنها هم اندازه گيري گرديد. پس از آن همبستگي بين معيارهاي بافت نرم و سخت اندازه گيري و گزارش شد. همبستگي بين متغيرهاي رتبه اي با مقياس Spearman و متغيرهاي كمي با مقياس Pearson بررسي شد. يافته ها: بين برخي از متغيرهاي عمودي نسج سخت و نرم همبستگي وجود دارد و در برخي موارد رابطه خطي يافت شد. بين زاويه Nasolabial از بافت نرم با N-Pog، N-B، N-A،N-Me و Lower1 to mandibular planeاز نسج سخت همبستگي معني داري وجود دارد. (P به ترتيب برابر 0.014، 0.013، 0.046، 0.015 و 0.037) بين N-Me نسج نرم و N-Meو N-Pog نسج سخت، بين Supraorbital ridge to subnasal از نسج نرم با N-A نسج سخت و بين Subnasal to menton از نسج نرم با A-Me و A-B نسج سخت، همبستگي معني دار بالايي وجود دارد (در تمام موارد P=0.000). كه در اين ميان بيشترين همبستگي بين Subnasal to menton از نسج نرم با A-Men نسج سخت يافت شد. (R=0.738) نتيجه گيري: در برخي پارامترهاي باليني در بعد عمودي مي توان معيارهاي بافت نرم را جايگزين معيارهاي بافت سخت كرد و تشخيص و طرح درمان را در مورد اين معيارها بر طبق اندازه گيريهاي بافت نرم طراحي كرد.