بررسي رشد عايدات مورد انتظار و مدل هاي ارزشيابي حقوق صاحبان سهام

در اين مقاله الگويي براي ارزيابي ارزش حقوق صاحبان سهام ارايه مي شود كه رشد عايدات مورد انتظار را به ارزش شركت مربوط مي كند. در اين مدل علاوه بر رشد، اقلام غيرمكرر به عنوان تعديلي براي عايدات است. اين پژوهش نشان مي دهد كه تابع ارزيابي از سه بخش تشكيل شده است: 1- الگوي عايدات مستمر مانند سرمايه گذاري شده كه براي اقلام غيرمكرر تعديل شده است؛ 2- اقلام غيرمكرر جاري و 3- يك ضريب افزايش براي رشد كوتاه مدت و رشد بلند مدت كه عايدات غيرعادي مورد انتظار دوره بعد را مي افزايد. اين مدل همچنين اشاره دارد به اينكه حسابداري محافظه كارانه عمل مي كند و بيانگر اين است كه رشد و حسابداري محافظه كاراته، دو روي يك سكه هستند. اين پژوهش نشان مي دهد كه سود نقدي و اقلام غيرمكرر اطلاعات نامربوط براي مقاصد پيش بيني و ارزيابي هستند البته به جز تاثيري كه بر ارزش دفتري مي گذارند. عايدات مستمر،‌عايدات مورد انتظار، عايدات غيرعادي مورد انتظار، رشد كوتاه مدت و بلند مدت عايدات، رشد بلند مدت و كوتاه مدت عايدات غيرعادي، سودنقدي مورد انتظار و هزينه سرمايه به عنوان متغيرهاي اين پژوهش انتخاب شده اند. روش پژوهش حاضر تجربي و از نوع آزمون مدل است و نظريه پردازي به روش استقرايي انجام شده است. نتيجه حاصل از اين پژوهش اين است كه بين ارزش محاسبه شده شركت براساس هر سه مدل و ارزش بازار شركت اختلاف معنا داري وجود ندارد.