اجراي حدود درعصر غيبت

اجراي حدود درعصر غيبت

گرچه آموزه‌هاي ديني ما براي اجراي حدود و تعزيرات، علاوه بر آثار مثبت وضعي آن اهتمام خاصّي قايل شده‌اند امّا همواره يكي از مسائل پرماجرا در فقه، موضوع اقامه حدود و يا تعطيلي آن در عصر غيبت معصومين(ع) بوده است تا آنجا كه منجرّ به ايجاد دو جبهه متقابل گرديده است؛ عده‌اي از فحول فقهاي اماميه در صف موافقين قرار گرفته اند، و برخي از محقّقين فقها نيز مخالف اجراي حدود در زمان غيبت گرديده و اين حقّ را وظيفه اختصاصي معصوم يا نايب خاصّ ايشان دانسته‌اند. در مورد تعزيرات نيز اين اختلاف به‌چشم مي‌خورد كه تعيين كميّت و كيفيّت تعزير به‌عهده حاكم به معناي قاضي بوده و يا اين‌كه از اختيارات حاكم اسلامي يعني وليّ امر است. در اين مقاله كوشش شده است ضمن بررسي و تحليل ادلّه طرفين در هر دو موضوع، مستندات روايي موجود در اين زمينه را مطرح ساخته و ابعاد گوناگون اين موضوع مورد كنكاش قرار گيرد.

Although our religious doctrines have given special importance to the execution of legal punishments and penalties for their conventional outcomes, the execution of legal punishments or their suspension in the age of occultation of the Infallible Imam (A.S.) has been one of the controversial issues in jurisprudence, to the extent that it has created two conflicting fronts; one, a group of distinguished Imami jurists who ranked among the proponents, and the other, a group of the jurist scholars who opposed the execution of legal punishments during the occultation, considering this privilege as the exclusive responsibility of the Infallible Imam (A.S.) or his special deputy. In relation to the legal penalties (ta‘zirat), there is a disagreement as to the question whether determining the quantity and quality of penalties lies with the ruler as a judge or it is within jurisdiction of the Islamic ruler, namely, wali ‘amr (supreme leader). It is attempted in this article, while studying and analyzing the arguments of the two sides on both issues, to touch upon the evidences derived from traditions available in this respect and to explore into different dimensions of this subject.