فناوري همسان سازي انساني با نگاه به مباني انسان شناختي كانت

همسان سازي به‌ويژه همسان سازي انساني، جديدترين فناوري عصر حاضر است كه به «بحث قرن» معروف شده است. اين تكنيك از زمان ظهور به علت مسايل اخلاقي آن دلمشغولي هاي فراواني را در سراسر دنيا براي صاحبان انديشه ايجاد كرده است. صدمات فيزيكي حاصل از دستكاري تخمدان زنان، هسته و جنين، امكان آسيب هاي روحي و رواني، بيماري هاي ناعلاج و پيري زودرس، نگراني هاي موجود در اين رابطه است كه ضرورت تحقيق و پژوهش را ايجاب مي كند. براي رسيدن به مبناي دقيق فلسفي جهت رفع نگراني هاي موجود و پايان دادن به نزاع مابين دانشمندان علوم طبيعي و علوم انساني در مورد اين فناوري، لازم است كه با نگاه عميق و فلسفي انسان را مورد پژوهش و تحقيق بيش‌تري قرار داد. در نگارش حاضر با عنوان «فناوري همسان سازي انساني با نگاه به مباني انسان شناختي كانت»، ابتدا آرا و انديشه هاي فلسفي كانت درباره‌ي انسان مورد بررسي قرار گرفته است، به تحليل آرا و انديشه هاي انسان-شناختي او پرداختيم، سپس با توجه به اين كه در انديشه‌ي كانت انسان از عقل، اختيار و خودقانون مندي برخوردار است هم‌چنين از جايگاه والاي كرامت انساني و غايت في نفسه نيز برخوردار مي شود، بنابراين نتيجه گرفتيم كه فناوري همسان سازي انساني با مباني انسان شناختي كانت تعارض پيدا مي كند و همين‌طور براساس انسان شناختي كانت فناوري همسان سازي انساني اعم از درماني و توليدمثلي را بايد ممنوع اعلام كرد.