معناي رضايت بيماران از پرستاران: يك تحقيق كيفي

اگر چه رغبت زيادي براي اندازه‌گيري رضايت بيمار به‌عنوان شاخص مهم كيفيت خدمات بهداشتي مشاهده مي‌شود، آن‌چه به نظر فراموش شده است ضرورت توجه به معني و توسعه‌ي چارچوب تيوريك است. هدف از اين مطالعه تبيين مفهوم رضايت و ارايه‌ي تعريفي از آن با رويكرد كيفي است. اين پژوهش يك مطالعه با رويكرد كيفي و روش آناليز محتوي است. در طي اين پژوهش 15 بيمار بستري در بيمارستان‌هاي سمنان (سال 1388) به‌صورت مبتني بر هدف و با حداكثر تنوع انتخاب و وارد مطالعه شدند. داده‌ها با استفاده از مصاحبه‌ي نيمه‌ساختار يافته جمع‌آوري و با روش تحليل محتواي قراردادي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌هاي اين پژوهش مشتمل بر چهار طبقه و دو تم اصلي شامل احساس خشنودي و پذيرش پرستار بودند. بر اساس معناي اين تم‌ها و طبقات، رضايت يك احساس خشنودي و آرامشي است كه بيمار به‌دنبال پذيرش عاطفي و عقلاني پرستار درك مي‌كند. اين احساس از طريق قضاوت هوشيارانه وگاه احساسي بيمار نسبت به پرستار و محيط مراقبتي او در ابعاد مختلف شكل مي‌گيرد. نتايج اين تحقيق منجر به كشف معني واقعي و زمينه‌اي رضايت بيمار از پرستار فراتر و متفاوت از معنايي كه كارشناسان يا مديران تصور مي‌كنند شده است. اين يافته‌ها مي‌‌تواند در طراحي ابزار معتبر اندازه‌گيري رضايت بيماران از پرستار متناسب با درك واقعي آن‌ها در بيمارستان به‌كار گرفته شود.