بررسي اثرات اندازه بذر و مصرف گوگرد بر عملكرد و اجزاي عملكرد سه ژنوتيپ گندم نان (Triticum aestivum L.) تحت شرايط شوري

اين تحقيق به منظور بررسي اثرات اندازه بذر و مصرف گوگرد بر عملكرد و اجزاي عملكرد ژنوتيپ‌هاي مختلف گندم نان (Triticum aestivum L.) تحت شوري خاك، طي سال زراعي 85-1384 در ايستگاه تحقيقات شوري انبارالوم واقع در 35 كيلومتري شمال شهرگرگان انجام شد. آزمايش در خاكي با بافت رسي لومي با 2/8pH و2/9EC دسي زيمنس برمتردر چهار تكرار اجرا گرديد. در اين آزمايش اثرات سه عامل؛ ميزان مصرف گوگرد، اندازه بذر و ژنوتيپ بر عملكرد و اجزاي عملكرد گندم با استفاده از طرح اسپليت پلات فاكتوريل در قالب طرح پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي در چهار تكرار مورد بررسي قرار گرفت. كرتهاي اصلي مقادير مختلف مصرف گوگرد در سه سطح صفر، 500 و 1000كيلوگرم در هكتار و كرتهاي فرعي اندازه بذر در دو سطح ريز و درشت (كه درصد تفاوت هزاردانه آنها بين 22 تا 23 درصد بود) و سه ژنوتيپ گندم زاگرس، دسكونسيدو-7 و كوهدشت به صورت فاكتوريل مورد مقايسه و ارزيابي قرار گرفتند. تجزيه واريانس صفات مورد بررسي نشان داد كه بين فاكتورهاي مختلف (مقادير گوگرد، اندازه بذر و ارقام گندم) از نظر عملكرد دانه، تعداد ساقه‌هاي بارور در مترمربع، تعداد دانه درهرسنبله، وزن يك دانه، شاخص برداشت سنبله، شاخص برداشت گياه، وزن سنبله و تعداد سنبلچه در هر سنبله اختلاف معني داري وجود داشت. همچنين مقايسات ميانگين نشان داد كه استفاده از 1000 كيلوگرم در هكتار گوگرد نسبت به ساير سطوح گوگرد عملكرد و اجزاي عملكرد را به طور معني داري افزايش داد. بعلاوه بذور درشت نسبت به بذور ريز داراي اختلاف معني داري در عملكرد دانه و اجزاي عملكرد بودند. در اين مطالعه رقم كوهدشت نسبت به ارقام ديگر عملكرد و اجزاي عملكرد بيشتري داشت. بعلاوه در اين تحقيق مشخص گرديد تركيب تيماري گوگرد 1000 كيلوگرم در هكتار × بذور درشت × رقم گندم كوهدشت بالاترين عملكرد و اجزاي عملكرد را توليد مي‌كند.