مقايسه عملكرد روغن و برخي صفات زراعي ارقام بهاره گلرنگ پيش سرمايي شده با ارقام پاييزه

اين بررسي در سال زراعي 1384 در مزرعه آموزشي– تحقيقاتي دانشگاه آزاد واحد فراهان، به صورت طرح پاية بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار اجرا شد. در اين آزمايش 18 رقم گلرنگ پاييزه شامل: پديده، محلي مرند، محلي مياندوآب، S-6-46, LRV- 51-13 LRV-51-20, 697, LRV-290, IL-128, K.W.2, Yenice, LRV-51-11, K.C.72, K.A.72, L.S.P, IL-119, IL-111, LRV-51-51, و 10 رقم گلرنگ بهاره شامل: ژيلا، uc-1، نبراسكا–10، رقم محلي اصفهان، اراك– 2811، FO2، داوري-2811، ES.68، IL-111(2) و LSP مورد بررسي قرار گرفتند. هر رقم در 2 رديف به صورت جوي و پشته و به طول 5 متر كاشته شد. فاصله بين رديف‌هاي كاشت، 50 سانتيمتر و فاصله بوته‌ها روي رديف كاشت 5 سانتيمتر در نظر گرفته شد. صفاتي از قبيل ارتفاع گياه، قطر ساقه، تعداد غوزه نابارور در هرگياه، طول دوره رشد، درصد روغن و عملكرد روغن دانه اندازه‌گيري شدند. بيشترين مقدار عملكرد روغن دانه با ميانگين 7/785 كيلوگرم در هكتار و كمترين مقدار عملكرد روغن دانه با ميانگين 33/44 كيلوگرم در هكتار به ترتيب مربوط به ارقام 697 و IL-111(2) مي‌باشد. رقم 697 در صفاتي چون ارتفاع گياه، تعداد شاخه فرعي در گياه و تعداد دانه در غوزه نسبت به ساير ارقام داراي برتري محسوسي بود. علاوه بر اين رقم 697 در بين ساير ارقام مورد بررسي بيشترين تحمل به سرما را داشت.