بررسي اثر بازبودن تجاري بر متغيرهاي كلان در اقتصاد ايران (1386-1340)

The Impact of Trade Openness on Main Macroeconomic Variables in Iran (1961-2007)

در اين پژوهش به بررسي تأثير بازبودن تجاري بر متغيرهاي كلان اقتصادي از جمله رشد اقتصادي، تورم و رشد اشتغال در دوره 1386-1340 در ايران مي پردازيم. به بيان ديگر، در اين پژوهش به دنبال پاسخ به سه پرسش هستيم؛ آيا افزايش درجه بازبودن تجاري باعث افزايش رشد اقتصادي مي شود؟ دوم، آيا بازشدن اقتصاد باعث كاهش تورم مي شود؟ و در نهايت اينكه آيا افزايش درجه بازبودن تجاري باعث زيادشدن رشد اشتغال در كشور مي شود؟ براي پاسخ به اين پرسش‌ها از تحليل واكنش ضربه اي براساس روش خودتوضيح برداري (VAR) استفاده شده است. نتايج حاصل از توابع واكنش ضربه اي نشان مي‌دهد كه در كوتاه‌مدت افزايش درجه بازبودن تجاري رشد اقتصادي را افزايش داده و تورم را كاهش مي‌دهد. اما تأثير اين افزايش در كوتاه‌مدت بر روي رشد اشتغال منفي است. همچنين، نتايج نشان مي دهد كه در بلندمدت تغيير ناگهاني به اندازه يك انحراف معيار در متغير بازبودن تجاري تأثيري بر سه متغير يادشده ندارد.

Using a vector autoregressive (VAR) model and an impulse response analysis, this paper investigates the impact of trade openness on main macroeconomic variables including growth of output, inflation, and employment for the period 1961-2007 in Iran. More specifically, we intend to study how an increase in the degree of openness affects these main macroeconomic variables. The results of impulse response functions show that in the short run the trade openness increases the output growth but decreases the inflation rate. However, the short-run impact of openness on the growth of employment is negative. Moreover, the results show that a one unit change in the standard error of trade openness has no long-run effect on the output growth, the inflation and the growth of employment.