ساخت و استاندارد سازي ابزار اندازه گيري رضايت از عملكرد پليس راهنمايي و رانندگي

امروزه سنجش رضايت‌مندي جامعه يكي از مهم‌ترين عوامل موفقيت سازمان‌ها، اعم از دولتي و خصوصي در جهت نيل به اهداف و رسالت آن‌ها است. چرا كه شناخت ديدگاه‌هاي مردم از جمله مهم‌ترين و مفيد‌ترين ابزار مديريت، سياست‌گذاري و برنامه‌ريزي براي مديران و برنامه‌ريزان سازمان‌ها محسوب مي‌گردد. از اين‌رو مي‌بايد سازمان‌ها تصوير روشني از بازتاب‌هاي اجتماعي و ارزيابي‌هاي مردمي از اقدامات و سياست‌هاي اجرا شده در سطح جامعه داشته باشد تا بتواند از طريق اين ارزيابي‌ها و بازخوردها، اصلاحات لازم را در برنامه‌ها و سياست‌هاي جاري و آينده‌ي سازمان خود، براي رسيدن به حد مطلوب به‌وجود آورند. در اين راستا پليس راهنمايي و رانندگي با توجه به اهداف و مأموريت‌هاي محوله آن، نسبت به ساير رده‌ها و بخش‌هاي سازمان ناجا در تعامل، تماس مسقيم و ارتباط نزديك‌تري با مردم است. مقاله‌ي حاضر با هدف اصلي تهيه و استاندارد ساختن ابزاري صحيح و معتبر به منظور سنجش رضايت مردم از عملكرد پليس راهور در سراسر كشور، تلاش دارد تا با استفاده از روش‌هاي تحقيق همبستگي و زمينه‌يابي‌‌‌(پيمايش) معيارها و مؤلفه‌هاي رضايت‌مندي جامعه، عملكرد پليس راهور را در جهت رفع نقاط ضعف و افزايش توانمندي‌هاي نيرو، شناسايي و به دو صورت اسنادي و ميداني آن‌ها را مورد ارزيابي و سنجش قرار دهد؛ هم‌چنين به لحاظ ارزيابي مؤلفه‌ها به ترتيب مؤلفه‌هاي ايجاد امنيت، تبحر و مهارت، ادب و نزاكت پليس راهنمايي و رانندگي ناجا بيشترين رضايت را به خود اختصاص داده و مؤلفه‌هاي پاسخ‌گويي، ارتباط و نزديكي با مردم و مؤلفه شفافيت پليس راهنمايي و رانندگي كمترين رضايت‌مندي را داشته‌اند.