حكم تلف مورد معامله در زمان خيار

A Decree On Wasting the Dealt Material Under the Option Case

يكي از احكام خيارات، اين است كه تلف در زمان خيار از مال كسي رفته است كه حق خيار فسخ ندارد و اين حكم، تحت عنوان قاعده‌ي «التلف في زمن الخيار ممن لاخيارله» معروف است و هدف اصلي اين تحقيق، تعيين محدوده و قلمروي اين قاعده مي‌باشد. در اين تحقيق، كه به روش كتابخانه‌‌هاي تنظيم شده، ابتدا مستندات قاعده، مورد بحث قرار گرفته و سپس اقوال و نظرهاي فقها در مورد جايگاه و مفاد آن مورد بررسي قرار گرفته و پس از بررسي‌هاي انجام شده اين نتايج به دست آمد كه؛ 1- اين قاعده اختصاص به عقد بيع داشته و در ساير عقود معاوضي كاربردي ندارد. 2- ثانياً اين حكم فقط در صورت تلف بيع بعد از قبض بر اثر آفت‌هاي آسماني اجرا مي‌شود، 3- اين حكم اختصاص به خيار حيوان و شرط دارد كه تنها براي مشتري ثابت است. 4- منظور از ضمان بايع در اين قاعده ضمان معاوضي است نه ضمان واقعي و مفاد آن اين است كه اگر مبيع بعد از قبض در زمان خيار مختص مشتري تلف شود از مال بايع رفته بدين گونه كه يك آن قبل از تلف، عقد بيع منفسخ شده و مبيع به ملك بايع داخل گرديده و تلف در ملك وي صورت گرفته است و بايد ثمن را به مشتري مسترد نمايد.

One of the injunctions of options and freedom of choice occurs when there is wasting and losing oneʹs property in which one has no right to dissolve it. This is called" the rule of wasting at the time of option on a person who has no choice." This article is interested in observing the limitation of the domain of this rule which is done based on the library technique. At first, the documentaries of the rule is under consideration, and then the words and opinions of the jurisconsults on this status and usages is studied. Later on, the paper proceeds to conclude the following results: First of all, this rule is specially applicable to the selling- tie, not in other applied agreements; second, this decree is applicable to only wasting the sold things after considering the heavenly events and pests. Third, this order is particularly workable for the animal case of option and it only depends on the customerʹs situation. It is implied that if the sold goods is wasted, lost, or destroyed after receiving at the time when the customer receives it, the selling -tie is dissolved and its price must be returned to the purchaser. Finaly, the aim of the selling warranty according to this rule is the compensation for the wasted thing, not a real one.