روند تحولات مديريت روستا در ايران با تاكيد بر عملكرد شوراهاي اسلامي: مطالعه موردي منطقه سيستان

روند تحولات مديريت روستا در ايران با تاكيد بر عملكرد شوراهاي اسلامي: مطالعه موردي منطقه سيستان

نظام مديريت¬ روستايي ايران در سال¬هاي اخير به¬ لحاظ ساختارهاي اقتصادي ـ اجتماعي، دگرگوني¬هاي پيچيده¬اي داشته است. به طور كلي مديريت روستاها تا سال 1341 متمركز و در اختيار مالك، مباشر و كدخدا بوده است و از آن تاريخ تا سال 1357 در قالب انجمن ده، خانة انصاف و با همكاري كدخدا صورت مي¬گرفته است. پس از انقلاب، شوراهاي ¬اسلامي روستايي محل اعمال سياست¬هاي برخي از نهادهاي وابسته ¬به دولت بوده است. اهميت موضوع از يك طرف، و تعدد روستاها در سيستان از طرف ديگر باعث شد تا اين پژوهش در منطقة يادشده انجام پذيرد. فرض بر اين بود كه شوراها داراي عملكرد مثبتي در دست¬يابي به توسعة پايدار روستايي بوده¬اند. به اين منظور 500 پرسشنامه در سطح مناطق روستايي سيستان تكميل گرديد. نتايج حاصله بيانگر آن است كه شوراها جز در مواردي كه با كمبود يا نبود اعتبارات و امكانات لازم مواجه بوده¬اند، عملكرد مثبتي داشته¬اند.

The rural management system in Iran has gone through complex transformation in relation to socioeconomic structures in recent years. Generally, it can be said that rural management in Iran had been centralized and kept under the control of landlords, bailiffs and headmen of villages till 1962, and since then up to 1979 it was in the forms of village associations, and house of justice, with village headmen cooperation. After the revolution of 1979, the village councils have been established that were channels through which some government related organizations implemented their policies. The importance of the subject and the quantity of villages in the Sistan, led us to conduct the study in the region. The main hypothesis of the study was that councils had a positive performance towards the achievement of sustainable rural development. To this end 500 questionnaires were completed. The results indicated that councils had positive performances except in cases which lacked necessary facilities or credit.