هنرسبكي بيهقي در توصيف داستان حسنك وزير

صبغه ادبي و هنر سبكي كه بيهقي در نوشتن كتابش بكار برده، آنرا در تمام آثار تاريخي زبان فارسي ممتاز كرده است. سعي نگارنده در اين مقاله برآن بوده تا هنر سبكي بيهقي وبلاغت او را از حيث لفظ و معنا در ارتباط با شاهكار داستانهاي تاريخ بيهقي و تراژديترين داستان اين كتاب، يعني داستان حسنك وزير بررسي كند. بيهقي در اين داستان آنگاه كه از شخصيتهاي مختلف سخن ميگويد، نحوه بيانش سخت توأم با احتياط و محافظه كارانه است. بهره گيري از آيات، احاديث، تلميحات، تمثيلات، و انواع مجازها نيز از شگردهاي مختلف بياني و سبكي بيهقي براي پرداخت شخصيتهاست كه نمونه هايي از اين دست در داستان « پرآب چشم» حسنك وزير به چشم ميخورد كه ما دراين مقاله به آن اشارتي خواهيم كرد. سوال اصلي پژوهش حاضر اينست كه بيهقي با انواع ابزارهاي بلاغي، زباني و سبكي كوشيده است ، بيگناهي حسنك را به خواننده القا كند ، نگارنده سعي كرده است اين نكات و موارد سبكي را در اين مورد خاص ، با ذكر شواهد از داستان حسنك وزير پيش روي پژوهندگان و علاقمندان قرار دهد .

Methods and art styles which Beihaghi has used in writing his book, has made it so prominent among the all Persian historical works. In this story, both words and meanings are full of eloquence. Here, the writer has tried to study Beihaghi’s art styles and his eloquence in the meaning and content in related to Beihaghi’s master piece and the most tragic story of his book which is Hasanak-e-Vazir. The main question of the present essay is that Beihaghi has tried to prove Hasanak’s innocence by different ways, like tools of eloquence and styles of prose in his era. The present article tries to show notes and cases in this story by mentioning some proofs of killing Amir Hasanak-e-Vazir. Using verses, discourses, allusions and allegories is Beihaghi’s style to make characters and analyze them psychologically, which some examples of these, can be seen in “An eye full of water” in Hasanak-e-Vazir, and we will allude to it here.