تحليل و بررسي ترجمه فارسي كتاب «اَطباقُ الذَّهَب في المَواعِظ و الخُطَب»

كتاب «اطباق الذهب في المواعظ و الخطب» اثر اديب، شاعر و واعظ قرن ششم(ق) شرف الدين شفروه اصفهاني است كه آن را به سبك مقامات و به زبان عربي نگاشته است. از اين كتاب ترجمه اي بفارسي متعلق به قرن هشتم يعني دوره فني نثر فارسي در دست است كه بسياري از خصوصيات سبكي نثر دوره ساماني و برخي اختصاصات لهجه خراسان آن روزگار را در بردارد و مانند ترجمه هاي كتب دوره ساماني ترجمه اي تحت اللفظي و واژه بواژه است كه بصورت زيرنويس در ذيل سطور متن عربي نوشته شده است. اين ترجمه بلحاظ اشتمال بر گنجينه وسيعي از لغات قديمي و مختصات سبكي و دستوري، در ادبيات فارسي حايز اهميت فراوان است. در اين مقاله سعي شده است علاوه بر تبيين جايگاه اين ترجمه در ميان كتب نثر فارسي به بررسي ويژگيهاي سبكي ترجمه در سطح زباني پرداخته شود.

Atbagh-o-zahab was written in Arabic in Maghamat style by the scholar, poet and preacher, Sharaf-o-Din Shafraveh Esfahani. The Farsi translation of this book has been available since, the eight century, the Technical Prose era, thus it has a lot of features of Samani era and some of the aspects of Khorasan accent which was translated literally in a way that the translation is written under the Arabic word. This translation, which contains goodly amount of old words and Stylistic and Grammatical features, is an important part of Persian Literature. In this article we are analyzing this translation not only is having a special place among the Persian books but also having specific stylistic translation of this book through Linguistic Stylistics.