سبك شناسي اشعاركودك ونوجوان عباس يميني شريف

شعركودك از فروع ادبيات كودك بشمار ميرود. از ويژگيهاي اصلي شعر كودك ميتوان آهنگين بودن با تكيه بر وجوه صوتي و موسيقايي كلمات، بهره گيري از وزن و قافيه، سادگي زبان، زيبايي مضمون و عنصرخيال را نام برد كه به ذوق زيبايي شناسي و موسيقايي كودك و همچنين غريزه بازي او پاسخ ميدهد. عباس يميني شريف از جمله شاعراني است كه از لحاظ زماني و تاريخي پس از شاعراني چون محمود خان ملك‌الشعراي صبا، ايرج ميرزا و ميرزا يحيي دولت آبادي قرار ميگيرد و ميتوان او را به گواهي كوششهاي پيگيرانه‌ اش در طول چندين دهه و همچنين آثار و نامش، بعنوان يكي از پيشگامان و بنيانگذاران شعر كودك و از مطرحترين چهره‌هاي دوره نخست شعر جديد كودك به حساب آورد. از آنجا كه تا بحال هيچ پژوهشي بطور مستقل به توصيف سبك شناسانه اشعار كودك و نوجوان اين شاعر نپرداخته است در اين مقاله بر-آنيم تا به اين مهم بپردازيم و هدف ما در اين بررسي با تكيه بر روش توصيفي- تحليلي معرفي ويژگيهاي روساختي و زيرساختي اشعار اوست.

Child poetry is a branch of child literature. Children poems are characterized by a couple of features some of which are as follow. They are rhythmic especially applying the phonetic and musical features of words, clearly benefit from measures and rhymes, hold a simple language, and enjoy the beauty of the concept and the figure of imagination which respond to the aesthetic and musical taste of the child and to his intuition of playing. Abbas Yamini Sharif lives chronically after famous poets such as Mahmood Khan Malek-o-shoaraye Saba, Iraj Mirza, and Mirza Yahya Dolatabadi because of his fame, works, and hardworking attempts during decades, he can be considered as one of the pioneers and founder members of child poetry and an early prominent figure in new child poetry. Since his children poems have not so far been studied stylistically in an independent study, this paper aims at doing so and introducing deep and surface structural features of his poems applying a descriptive-analytic method.