قرآن و رويكرد‌هاي جديد نظريه تكامل

چكيده اين نوشتار به رابطه رويكردهاي جديد تكامل و قرآن مي‌پردازد. فرضيه تكامل در سال 1859م با انتشار كتاب «بنياد انواع» از چارلز رابرت داروين به صورت نظام‌مند مطرح گرديد. طبق اين فرضيه انواع مختلف موجودات جدّ مشترك دارند. اشكالات فرضيه داروين پس از او، در سايه دقت و نقد پژوهشگران نمايان و سبب شد رويكردهاي متفاوتي نسبت به تكامل پديد آيد. همگام با طرح فرضيه تكامل توسط داروين، اين فرضيه در حوزه الهيات نيز مورد بحث و بررسي قرار گرفت. در مباحث علميِ برخورد الهيات با فرضيه تكامل، نوشته‌ها و آثار بسياري بر جاي ماند. اين نوشته نگرشي قرآني به رويكردهاي جديد تكامل است. نخست رويكردهاي جديد تكامل را تقسيم‌بندي مي‌كند و آن‌ها را كه وجه اشتراك دارند، در يك گروه قرار مي‌دهد. در اين تقسيم‌بندي رويكردهاي جديد تكامل در چهار دسته ارايه و يك به يك با آيات آفرينش در قرآن بررسي مي‌شوند و در پايان اثبات مي‌شود كه اگر چه ظاهر برخي گزاره‌هاي قرآني با دو دسته از رويكردهاي جديد تكامل كه آن‌ها را رويكردهاي زيست شناسانه و رويكردهاي خداباورانه مي‌ناميم، در نوع انسان مشكل دارند؛ اما با رويكرد اثبات شده و رويكرد پديد آمده از مفاهيم قرآني مشكلي ندارند.