مقايسه تاثير اسپلينت‌هاي متحرك و غيرمتحرك بر ميزان عملكرد حركتي دست بيماران مبتلا به سكته مغزي: كارآزمايي باليني تصادفي شده

Comparison of Mobilizing and Immobilizing Splints on Hand Motor Function in Stroke Patients: A Randomize Clinical Trial

زمينه و هدف: در ميان روش‌هاي مختلف براي درمان نقايص حركتي مچ و انگشتان دست بعد از سكته مغزي، استفاده از اسپلينت‌هاي دست يكي از روش‌هايي است كه به‌صورت متداول به‌عنوان يك درمان مكمل استفاده مي‌شود. با اين وجود، اختلاف‌ نظرهاي فراواني در مورد ميزان كارايي آن وجود دارد. اين مطالعه، با هدف مقايسه تأثير استفاده از اسپلينت‌هاي متحرك و غيرمتحرك بر عملكرد حركتي مچ و انگشتان بعد از سكته مغزي صورت گرفت. روش بررسي: در اين كارآزمايي باليني از ميان بيماران مبتلا به سكته مغزي، 31 بيمار انتخاب گرديد، سپس نمونه‌ها به‌صورت تصادفي به سه گروه اسپلينت متحرك، اسپلينت غيرمتحرك و كنترل تقسيم شدند. نمونه‌هاي گروه‌هاي مداخله اسپلينت‌هاي خود را به مدت 8 هفته، 5 روز در هفته و به‌طور متوسط 6 ساعت در روز استفاده كردند. عملكرد حركتي در دو زمان ابتداي دوره و هفته هشتم، توسط معيار فوگل- مير اندازه‌گيري شد. براي مقايسه ميانگين نمرات آزمون فوگل- مير در گروه از آزمون آناليز واريانس يك‌طرفه استفاده گرديد. يافته‌ها: تحليل آماري داده‌ها، افزايش معني‌دار نمرات عملكرد حركتي را تنها در گروه اسپلينت متحرك نشان داد (001/0=p) و اين افزايش در مقايسه با گروه‌هاي اسپلينت غيرمتحرك و كنترل نيز معني‌دار بود (001/0=p). نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي اين مطالعه، استفاده از اسپلينت متحرك در مقايسه با اسپلينت غيرمتحرك مي‌تواند نتايج عملكردي بهتري براي درمان نقايص عملكرد حركتي مچ و انگشتان دست بيماران مبتلا به سكته مغزي به همراه داشته باشد.

Background and Objectives: Among several methods for the treatment of wrist-fingers motor function impairment after stroke, splinting is a method commonly used as complementary option. But there are so many controversies surrounding its efficacy. The aim of this study was to compare the effect of mobilizing and immobilizing splints on wrist-fingers motor function after stroke. Methods: In this experimental study, 31 stroke patients were selected and divided randomly into three groups including: mobilizing splint, immobilizing splint and control group. Participants in intervention groups wore their own splints for eight weeks, five days per week and on average six hours per day. Motor function was measured at baseline and the eighth week by fugl-meyer (FM) scale. The one-way ANOVA was used to compare scores of FM scale between three groups. Results: Data analysis showed significant increase in motor function only in mobilizing splint group (p=0/001) and this increase was significant compared with other groups (p=0/001). Conclusion: Based on these findings, using a mobilizing splint compared with immobilizing splint could have better functional results for treating wrist and finger motor impairment in post-stroke patients. Keywords: Stroke; Muscle Spasticity; Splints; A Randomize Clinical Trial.