بررسي آموزش خانواده به شيوه ي شناختي - رفتاري بر رضايت مندي زناشويي والدين دانش آموزان دختر مدارس ابتدايي ناحيه ي 2 شيراز در سال تحصيلي 88-87

بررسي آموزش خانواده به شيوه ي شناختي - رفتاري بر رضايت مندي زناشويي والدين دانش آموزان دختر مدارس ابتدايي ناحيه ي 2 شيراز در سال تحصيلي 88-87

در اين پژوهش تاثير آموزش هاي شناختي – رفتاري بر ميزان رضايت زناشويي زوجين مورد بررسي قرار گرفته است. در اين پژوهش 30 زوج ( 60 زن و مرد ) از بين كليه ي والدين دانش آموز دختر مدارس ابتدايي ناحيه ي 2 شيراز در سال تحصيلي 87-88 كه داوطلب شركت و داراي شرايط لازم بودند، انتخاب و به روش تصادفي خوشه اي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار داده شدند. پرسشنامه ي رضايت زناشويي انريچ پيش از شروع آموزش هاي شناختي و رفتاري در مورد هر دو گروه اجرا شد. سپس گروه آزمايش 15 ساعت ( 5 جلسه سه ساعته ) تحت آموزش هاي شناختي – رفتاري استخراج شده از محتواي پرسشنامه ها قرار گرفتند. در اين مدت بمنظور حذف اثر آزماينده، گروه كنترل تحت آموزش هاي نا مربوط قرار داشت. ( آموزش هايي غير از آموزش خانواده، مانند روش تربيت درست فرزندان و غيره ) پس از پايان دوره ي آموزشي دوباره پرسشنامه ي رضايت زناشويي در مورد هر دو گروه اجرا شد و با استفاده از آزمون t مستقل و تحليل واريانس دو سويه، يافته هاي بدست آمده از اجراي بار دوم پرسشنامه ها مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج پژوهش نشان داد كه آموزش هاي شناختي – رفتاري موجب افزايش رضايت زناشويي زوجين مي گردد و در سطح 05/0 معني دار است. به بيان ديگر، آموزش خانواده به صورت معني داري موجب افزايش رضايت زناشويي شده است و معلوم شد كه جنسيت زوجين تاثيري بر ميزان اثر بخشي آموزش هاي شناختي ندارد

The present study investigated the effects of behavioral-cognitive training on the matrimony satisfaction of elementary girl studentsʹ parents in the second district of Shiraz in the academic year 2008–2009. 30 couples who possessed the desired qualifications and volunteered to participate in the study were selected randomly from among all girlsʹ parents of one elementary school in second district of Shiraz to comprise the sample of the study. They were, then, assigned to experimental and control groups. All parents from the two groups filled out Enrich questionnaire of matrimony satisfaction and a questionnaire of recitative reactions, cooperation and sexual relations. Then, the experimental group received a 15-hour treatment (training) based on the insights from the questionnaires. At the same time the control group, similarly, received training but on irrelevant issues such as how to educate children. When the education finished both groups took the questionnaires again. Employing independent t-test and tow-way ANOVA the data was analyzed. The findings of this study indicated that the behavioral-cognitive training lead to increasing the matrimony satisfaction of couples. It was also revealed that the gender of spouses had no effect on the rate of effectiveness of behavioral-cognitive training