اثربخشي رويكرد طرح واره درماني به شيوه ي گروهي بر تعديل طرح واره هاي ناسازگار اوليه در زنان افسرده سال 1388

اثربخشي رويكرد طرح واره درماني به شيوه ي گروهي بر تعديل طرح واره هاي ناسازگار اوليه در زنان افسرده سال 1388

اين پژوهش با هدف تعيين اثربخشي رويكرد طرح واره ي درماني به شيوه ي گروهي بر تعديل طرح واره هاي ناسازگار اوليه در زنان افسرده انجام شد. افسردگي ركورد دار بيماري ها در زنان ايراني است و از آن جا كه زنان در محيط خانواده نقشي كليدي در انسجام خانواده و تربيت فرزندان دارند، درمان اين اختلال امري ضروري بشمار مي آيد. اين پژوهش يك پژوهش نيمه تجربي است كه در آن از طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل استفاده شد. جامعه ي آماري، تمامي زنان افسرده ي شهرستان مرودشت بودند كه از آن ميان20 نفر از زنان افسرده با استفاده از روش تصادفي انتخاب شده و در دو گروه آزمايش و كنترل گمارش يافتند. متغير مستقل، طرح واره ي درماني بود كه طي 10 جلسه ي120 دقيقه اي به صورت گروهي روي گروه آزمايش اجرا شد. بمنظور گردآوري داده ها از پرسشنامه هاي افسردگي بك(II) و طرح واره ي يانگ(فرم كوتاه)، استفاده شد. تحليل نتايج با استفاده از آزمون t افتراقي نشان داد كه: اجراي طرح واره ي درماني به شيوه ي گروهي در كاهش افسردگي زنان به گونه اي معنا دار موثر بوده است . همچنين تأثير رويكرد طرح واره محور به شيوه ي گروهي بر كاهش طرح واره هاي ناسازگار اوليه در تمام موردها مورد تائيد قرار گرفت. به بيان ديگر، طرح واره ي درماني به شيوه ي گروهي در كاهش طرح واره هاي ناسازگار حوزه هاي بريدگي و طرد، ديگر جهت مندي و گوش به زنگي بيش از حد، به گونه ي معنا داري موثر بود.

The aim of this study was to determine the effectiveness of group schema therapy with regard to moderating early maladaptive schemas among depressed women. All depressed women in Marvdasht were the population studied through an applied pre-test and post-test design. 20 depressed women were selected using random sampling and were further assigned to control and experimental groups randomly. Schema therapy, the independent variable, was performed on experimental group in the course of 10 sessions, each session taking 120 minutes. To collect data, Beck depression questionnaire and Young schema questionnaire (short form) were employed. Results of t-test showed significant differences between the control and experimental groups pointing to the effectiveness of the group therapy approach. Moreover, the effect of group schema-based approach on reducing the early maladaptive schemas was verified in all cases. In other words, group schema therapy was significantly effective in reducing maladaptive schemas in some dimensions as disconnection, rejection, other-directedness, and over-vigilance