بررسي اثر سطوح مختلف كودهاي سولفات روي و سولفات منگنز بر خصوصيات كمي و كيفي سه رقم گندم آبي در شهرستان خرم آباد

بررسي اثر سطوح مختلف كودهاي سولفات روي و سولفات منگنز بر خصوصيات كمي و كيفي سه رقم گندم آبي در شهرستان خرم آباد

اين تحقيق به منظور بررسي سطوح مختلف كودهاي ريز مغذي سولفات روي و سولفات منگنز به صورت تركيبي بر سه رقم گندم آبي در سال زراعي 88 ـ 1387 در منطقه آبستان از توابع بخش زاغه شهرستان خرم آباد انجام گرفت. آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي درسه تكرار اجراي گرديد. تيمارهاي آزمايش شامل سه سطح تيمار كودي تيمار شاهد عدم مصرف كود (1F)، تيمار سولفات روي 25+ سولفات منگنز 45 كيلوگرم در هكتار (2F) و تيمار سولفات روي 50+ سولفات منگنز 90 كيلوگرم در هكتار (3F) به صورت خاك كاربرد بر سه رقم گندم آبي بهار (1V)، شيراز (2V) و پيشتاز (3V) از ارقام سردسير در زمان كاشت اعمال شد. صفات اندازه گيري شده شامل غلظت روي و منگنز در دانه، درصد پروتيين، عملكرد پروتيين و عملكرد دانه بودند. نتايج نشان داد كه بيشترين و كمترين غلظت روي در دانه به ترتيب به تيمارهاي (2F) در رقم شيراز و تيمار شاهد در رقم بهار معادل 32/29 و 67/23 ميلي گرم در كيلوگرم تعلق داشت. از طرفي غلظت منگنز در دانه بيشترين اثر خود را در تيمار (3F) در رقم بهار معادل 77/67 ميلي گرم در كيلوگرم و كمترين آن را در تيمار شاهد در رقم بهار معادل 33/52 ميلي گرم در كيلوگرم نشان داد، همچنين بيشترين درصد پروتيين در دانه مربوط به تيمار (3F) در رقم پيشتاز معادل 66/18 درصد و كمترين آن به تيمار شاهد در رقم بهار معادل 41/12 درصد تعلق داشته و نيز بيشترين عملكرد پروتيين در دانه مربوط به تيمار كودي (2F) در رقم شيراز معادل 1247 كيلوگرم در هكتار و كمترين آن مربوط به تيمار كودي (شاهد) در رقم بهار معادل 840 كيلوگرم در هكتار بود. لازم به ذكر است كه بيشترين عملكرد دانه به تيمار كودي (2F) در رقم شيراز معادل 383/7 تن در هكتار ، و كمترين آن به تيمار كودي شاهد در رقم بهار معادل 794/5 تن در هكتار تعلق داشت. لذا نتايج نشان داد كه با اعمال تيمارهاي كودي به صورت تركيبي در مقادير مختلف روند افزايش غلظت روي و منگنز در دانه كليه ارقام مورد استفاده در آزمايش مشاهده گرديد و در مورد عملكرد پروتيين و عملكرد دانه ارتباط مستقيمي داشته، چرا كه كاهش يا افزايش هر كدام تاثير مثبت يا منفي را بر ديگري خواهد داشت

This research was conducted in order to study of different levels of zinc sulfate and manganese sulfate micronutrient fertilizers, as a combined form, on three wheat cultivars in irrigated conditions in Abestan, (a part of Zagheh region located in Khoramabad city) during 2008-2009. The experiment was accomplished in a factorial form in a randomized completely block design (RCBD) with three replications. Treatments with three fertilizer levels included control treatment of no fertilizer (F1), zinc sulfate with 25 kg /ha plus manganese sulfate with 45 kg/ha (F2), and zinc sulfate with 50 kg/ha, plus manganese sulfate with 90 kg/ha (F3) in the soil- applied form on three wheat cultivars in irrigated conditions from cold regions namely Bahar (V1), Shiraz(V2) and Pishtaz (V3). The treatments were applied at the time of planting. Measured traits, included zinc and manganese contents of grain, protein percentage, protein yield and grain yield. Results indicated that maximum and minimum contents belonged to treatment F2 in Shiraz cultivar and control treatment in Bahar cultivar with 29.32 and 23.67 mg/kg respectively. On the other side, manganese contents in seeds indicated its most effect on treatment F3 in Bahar cultivar, with 67. 77 mg/ kg. The lowest amount was in control treatment in Bahar cultivar with 52. 33 mg/ kg. Besides, the most protein percentage of grain was attributed to treatment F3 in Pishtaz cultivar with 18.66 percent and the lowest, belonged to control treatment in Bahar cultivar with 12.41 percent. The highest protein yield in grain was attributed to the fertilizer treatment F2 in Shiraz cultivar with 1247 kg/h, and the lowest was attributed to fertilizer treatment (control) in Bahar cultivar with 840 Kg/h. It should be cited, that the highest grain yield belonged to fertilizer treatment F2 in Shiraz cultivar, with 7.383 ton/h, and the lowest belonged to control fertilizer treatment in Bahar cultivar with 5.794 ton/h. Therefore, the results indicated that with applying fertilizer treatments in a combined form in different amounts, an increasing trend could be observed in zinc and manganese contents in seeds of all cultivars used in the experiment, and in the case of protein yield and grain yield, they had direct relation, because the decrease or increase of each one will have a positive or negative effect on another.