بررسي توان رقابت پذيري برنج ايران: ارقام دانه بلند پرمحصول در استان گيلان

رشد جمعيت و افزايش مصرف سرانه ي برنج سبب شده تا توليد داخلي برنج پاسخگوي نياز داخلي نباشد و بازار مصرف داخلي، همواره نيازمند واردات انواع برنج خارجي باشد. اين در حالي است كه رشد واردات برنج در سال هاي اخير، در تضاد با طرح خودكفايي برنج است، پرسش پيش روي اين است كه آيا توليد كننده ي برنج پرمحصول استان گيلان با وجود انحرافات قيمتي در بازار برنج، مي تواند در بازارهاي داخلي و با ارقام مشابه وارداتي رقابت كند؟ براي پي بردن به اين موضوع در اين پژوهش به تعيين توان رقابت پذيري با استفاده از شاخص-هاي نسبت هزينه ي خصوصي، توان رقابت داخلي و توان رقابت صادراتي(PCR، UCdو UCx) پرداخته شد. دوره ي زماني مورد مطالعه در اين پژوهش سال هاي زراعي 83-1382 تا 86-1385 بوده و رقباي خارجي مورد نظر در پژوهش شامل مصر، هندوستان، اروگويه، پاكستان، تايلند و آمريكا مي باشند. نتايج نشان داد كه توليد برنج دانه بلند پرمحصول در استان گيلان طي سال هاي زراعي ياد شده در مقايسه با توليدكنندگان عمده ي جهاني داراي توان رقابت پذيري داخلي است. اندازه ي ميانگين كوچك تر از واحد (52/0) شاخص UCd بيانگر توان رقابت هزينه اي داخلي زراعت برنج دانه بلند پرمحصول در استان گيلان و مقادير بزرگ تر از واحد شاخص توان رقابت هزينه اي صادراتي (UCx) بيانگر عدم وجود توان رقابت صادراتي سامانه ي توليد برنج دانه بلند پرمحصول استان گيلان در مقايسه با ساير رقباي جهاني طي سال هاي مورد مطالعه است.