تاثير آموزش مهارت حل مسيله بر ميزان تحمل استرس در دانشجويان پرستاري

تاثير آموزش مهارت حل مسيله بر ميزان تحمل استرس در دانشجويان پرستاري

زمينه و هدف: پرستاران در شرايط و محيط پيچيده درمان بايستي مهارت كافي جهت حل مسيله را داشته باشند تا بتوانند، مشكلات را سريع، كامل و درست حل كنند. علاوه بر آن، بايستي داراي قدرت تحمل استرس بوده تا توان برخورد با مشكلات مختلف را با كمترين آسيب ها داشته باشند. اين مطالعه با هدف بررسي تاثير آموزش مهارت حل مسيله بر ميزان تحمل استرس در دانشجويان پرستاري شيراز، اجرا گرديد. روش بررسي: اين پژوهش، يك مطالعه نيمه تجربي دو گروهي با طرح پيش آزمون – پس آزمون بود كه در آن 43 نفر از دانشجويان سال چهارم پرستاري شيراز در سال 1387 مورد مطالعه قرار گرفتند. پس از تكميل پرسشنامه هاي اطلاعات فردي و هوش هيجاني Bar-On (براي تعيين ميزان تحمل استرس)، به طور تصادفي به دو گروه آزمون و شاهد تقسيم شدند. افراد گروه مداخله در گروه هاي كوچك، تحت آموزش مهارت حل مسيله بر اساس الگوي دزوريلا و گلد فرايد (Dʹzurilla, Goldfride) قرار گرفتند. بلافاصله و 2 ماه پس از پايان دوره آموزشي مهارت حل مسيله، مجدداً هوش هيجاني دانشجويان دو گروه مورد بررسي قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري من ويتني، آناليز واريانس مشاهدات تكرار، تي زوج، تي مستقل و مجذور كاي تجزيه و تحليل گرديد. يافته ها: آموزش حل مسيله باعث افزايش ميانگين ميزان تحمل استرس بلافاصله پس از مداخله (01/0P < ) و 2 ماه پس از مداخله (01/0P < ) نسبت به قبل از مداخله در گروه آزمون شد. نتيجه گيري: استفاده از برنامه هاي آموزشي مهارت حل مسيله باعث افزايش سطح تحمل استرس در دانشجويان پرستاري مي شود. لذا استفاده از اين روش در آموزش، پژوهش و خدمات باليني پرستاران توصيه مي گردد.

Background and aim: Nurses should have enough skills to solve patientʹs problems in complex clinical situations. In addition, they should acquire stress intolerance skills to enable them to deal with problems in hard situations. This study was performed to assess the effect of problem solving course on Shiraz studentʹs stress intolerance. Methods: This quasi-experimental study (with pre-test & post-test design) was performed on 43 graduate nursing students in Shiraz city. Students were asked to fill "demographic questionnaire" and "Bar_On emotional quotient inventory" (to determine stress intolerance level and then the participants were randomly divided into two groups of experimental (with 20 students) and control group (with 23 students). Then, based on Dʹzurilla & Goldfride social problem solving method, a short problem solving course was performed for the experimental group. Finally, stress intolerance levels were measured at 3 different stages of assessment (pre, immediately & 2 month after the performance of interventional program), in the two groups. Results: Problem solving course positively affected the studentsʹ stress intolerance level immediately after the program (P < 0.01). The same results were observed 2 months after the intervention (P < 0.01). Conclusion: In general, problem solving course has positive effect on improvement of stress intolerance levels in nursing students. Therefore, it is recommended that same courses be added to the educational program of nursing students.